V SA/Wa 1335/13

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi, wniesionej przez [...] (dalej jako Skarżący, Wnioskodawca) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, jest decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2013r. znak [...], utrzymującą w mocy decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2012 r. - Specjalne Zezwolenie Połowowe Nr [...].

Zaskarżone decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym:

W odpowiedzi na wniosek [...] z dnia 15 października 2012 r. o wydanie specjalnego zezwolenia połowowego na 2013 r., [...] r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał armatorowi jednostki rybackiej [...] [...] decyzję - Specjalne Zezwolenie Połowowe Nr [...].

Pismem z dnia 8 stycznia 2013 r., [...], złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy poprzez zwiększenie przyznanego limitu połowowego dorsza na rok 2013 r. dla jednostki rybackiej [...]. W swoim wniosku Skarżący wskazywał, że na dzień 31 października 2011 r. posiadał statek rybacki o długości całkowitej powyżej 10 m, w związku z czym powinien otrzymać kwotę połowową dorsza taką, jaką otrzymują statki rybackie w przedziale długości całkowitej od 10 m do 11,99 m.

Minister, działając jako organ II instancji, decyzją z dnia [...] marca 2013r. znak: [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Minister wskazał, że zgodnie z danymi z Elektronicznego Rejestru Statków (ERS) statek rybacki [...] w dniu 31 października 2011 r. posiadał długość całkowitą 9,90 m, w związku z czym długość ta determinowała przypisanie tego statku do określonej kategorii statków rybackich, tj. o długości całkowitej od 8 m do 9,99 m. Organ podkreślił, że Skarżący zarzuca, iż organ błędnie zakwalifikował długość statku Wnioskodawcy, gdyż w dniu 7 października 2011 r. złożył on do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, za pośrednictwem Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w [...] wniosek o zmianę danych w rejestrze statków rybackich poprzez zwiększenie długości całkowitej statku [...]. W wyniku rozpatrzenia tego wniosku dotyczącego zmiany danych w rejestrze, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi w dniu 7 listopada 2011 r. dokonał zmiany, wpisując do rejestru statków rybackich nową długość statku [...], czyli 10,06 m. Minister stwierdził ponadto, że Strona skarżąca ponownie zwróciła się z wnioskiem z dnia 9 listopada 2012 r. o zwiększenie długości całkowitej statku [...] do 11,95 m, w związku z czym Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi w dniu [...] listopada 2012 r. dokonał stosownej zmiany w rejestrze statków rybackich.

Organ wskazał jednakże, że nie do pominięcia jest kwestia, iż wprowadzenie w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2011r. w sprawie sposobu i warunków wykorzystania ogólnej kwoty połowowej "zamrożenia" daty w odniesieniu, do której brana jest pod uwagę długość całkowita statku rybackiego (na dzień 31 października 2011r.), miało na celu utrzymanie nakładu połowowego na dorsza na stałym poziomie. Dopóki przyjęte w obowiązującym już drugi rok rozporządzeniu w sprawie sposobu i warunków wykorzystania ogólnej kwoty połowowej zasady podziału ogólnej kwoty połowowej dorsza, zwłaszcza warunki do jej otrzymania, nie zostaną zmienione, nie jest możliwym przyznanie Skarżącemu większej ilości dorsza w ramach podziału ogólnej kwoty połowowej tego gatunku ryby.

Dodatkowo organ zauważył, iż Skarżący zarówno w 2011 r. jak i w 2012 r. kwoty połowowe dorsza otrzymywał również w drodze przekazania (art. 20 a ustawy o rybołówstwie) oraz z podziału dodatkowych kwot połowowych dokonywanych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w związku z czym w przypadku, gdy indywidualna kwota połowowa jest niewystarczająca, Wnioskodawca ma możliwość zwiększenia tej kwoty właśnie w drodze przekazań lub z podziału kwot dodatkowych.

Pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. Skarżący złożył skargę na powyższe rozstrzygnięcie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, ewentualnie o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi i zasądzenie na rzecz Skarżącego kosztów postępowania, według norm przepisanych.

Decyzjom Ministra zarzucono:

1) naruszenie zasad ogólnych postępowania, określonych w art. 7, art. 8 oraz naruszenie art. 28, art. 35 § 1 w zw. z art. 12 § 1, art. 107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego;

2) naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez nie wyjaśnienie pełnego stanu faktycznego;

3) naruszenie art. 12 § 1 i 2 w zw. z art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego, polegające na opieszałości rozpoznania wniosku strony złożonego Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi w dniu 7 października 2011 r. o zmianę danych w rejestrze statków rybackich i spowodowania tym naruszenia słusznego interesu obywatela związanego z konsekwencjami nieujawnienia zmian długości w rejestrze przed dniem 31 października 2011 r.;

4) naruszenie przepisu § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2011 r. w sprawie sposobu i warunków wykorzystania ogólnej kwoty połowowej (Dz. U. Nr 282, poz. 1653), przez przyjęcie, iż złożenie przed 31 października 2011 r. wniosku o zmianę danych co do długości statku rybackiego, uwzględnionego przez organ po dniu 31 października 2013 r., jest niewystarczający do uznania, iż na dzień 31 października 2011 r. statek rybacki Wnioskodawcy miał długość przekraczającą 10 m.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o oddalenie skargi.

W uzasadnieniu podkreślono, że armatorzy będący jednocześnie właścicielami statku rybackiego dokonują "pozorowanych" zmian długości całkowitej swojego statku, po to aby otrzymać większe kwoty połowowe. Problem ten niejednokrotnie podnoszony był przez środowisko rybackie, sygnalizujące dokonywanie niewielkich zmian w kadłubie statku poprzez jego zmniejszenie albo zwiększenie poprzez dospawanie drobnego elementu do dziobu statku, w celu uzyskania większych kwot połowowych. Aby zatem ukrócić ten proceder, organizacje społeczno-zawodowe rybaków zgodziły się, że należy w rozporządzeniu w sprawie sposobu i warunków wykorzystania ogólnej kwoty połowowej "zamrozić" stan rejestru statków rybackich na dzień 31 października 2011 r. w odniesieniu do długości całkowitej statków rybackich. Dodatkowo wskazano, że wprowadzenie w przepisach rozporządzenia w sprawie sposobu i warunków wykorzystania ogólnej kwoty połowowej "zamrożenia" daty w odniesieniu, do której brana jest pod uwagę długość całkowita statku rybackiego, miało na celu utrzymanie nakładu połowowego na dorsza na stałym poziomie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Uzupełnieniem tego zapisu jest treść art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. Nr 270; zwanej dalej p.p.s.a.), w którym wskazano, iż sądy administracyjne stosują środki określone w ustawie. Powyższe regulacje określają podstawową funkcję sądownictwa i toczącego się przed nim postępowania. Jest nią – bez wątpienia – sprawowanie wymiaru sprawiedliwości poprzez działalność kontrolną polegającą na zbadaniu, czy organ administracji publicznej nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. W tym zakresie mieści się ocena, czy zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu i czy postępowanie prowadzące do jego wydania nie jest obciążone wadami uzasadniającymi jego uchylenie.

Badając zaskarżoną decyzję pod względem jej zgodności z przepisami wyżej wskazanej ustawy p.p.s.a oraz ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z p. zm. dalej: k.p.a.), jak i z normami prawa materialnego mającymi zastosowanie w sprawie, Sąd uznał, iż decyzja została wydana z istotnym naruszeniem przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy oraz postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to uzasadniło jej uchylenie w oparciu o przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a.

W powyższym kontekście - stosownie do treści art. 145 § 1 p.p.s.a. - należy zwrócić uwagę, iż nie każdy akt administracyjny, który dotknięty jest wadliwością automatycznie zostanie przez Sąd usunięty z obrotu prawnego. Ustawodawca bowiem przyjął, iż Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie (w całości lub w części) może tak orzec, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy;

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, niezależnie od tego, czy uchybienie to miało wpływ na wynik sprawy;

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Sąd ponadto stwierdza nieważność aktu administracyjnego (w całości lub w części), jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 k.p.a, lub w innych przepisach. Orzeka także wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w k.p.a. lub w innych ustawach.

Reasumując należy stwierdzić, iż uchylenie aktu administracyjnego z racji naruszenia prawa materialnego uzasadnione będzie wtedy, gdy - w wypadku prawidłowego zastosowania tych norm - rozstrzygnięcie byłoby inne. Zaznaczyć trzeba, że naruszenie prawa nie powoduje uchylenia aktu administracyjnego, gdy wystąpi w postaci rażącej, albowiem wówczas stwierdza się nieważność decyzji lub postanowienia. Wreszcie "inne naruszenie przepisów postępowania" skutkuje uchyleniem aktu administracyjnego, o ile uchylenie to mogło mieć (a więc wcale nie musiało mieć) wpływu na wynik sprawy.

Podkreślenia wymaga również to, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy, jednakże w mocy art. 134 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi ani powołaną podstawą prawną.

Dokonując oceny zaskarżonej decyzji w powyższym zakresie Sąd dopatrzył się naruszenia przepisów prawa materialnego oraz postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż oceniając - w powyższym kontekście - treść rozstrzygnięć administracyjnych wskazać trzeba, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że materialnoprawną podstawę wydawania specjalnych zezwoleń połowowych stanowi ustawa z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574 z p. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2011 r. w sprawie sposobu i warunków wykorzystania ogólnej kwoty połowowej (Dz. U. Nr 282, poz. 1653).

Z treści § 4 ust. 2 rozporządzenia wynika, że podziału ogólnych kwot połowowych dorsza dokonuje się, na wniosek armatora, na statki rybackie według długości całkowitej tych statków, zgodnie z danymi z rejestru statków rybackich na dzień 31 października 2011 r., jeżeli ich armatorzy mieli wydane do dnia 31 października 2009 r. specjalne zezwolenia połowowe uprawniające do połowów.

Natomiast w przepisach ustawy, a w szczególności w art. 6, art. 7 i art. 8, został określony tryb prowadzenia i dokonywania wpisów do rejestru statków rybackich.

I tak z treści art. 6 ust. 1 wynika, że statek rybacki o polskiej przynależności jest wpisywany, na pisemny wniosek właściciela tego statku rybackiego, do rejestru statków rybackich, zwanego dalej "rejestrem". Rejestr jest prowadzony w formie elektronicznej przez ministra właściwego do spraw rybołówstwa (ust. 2), natomiast wniosek o wpis do rejestru składa się do ministra właściwego do spraw rybołówstwa za pośrednictwem okręgowego inspektora rybołówstwa morskiego, właściwego dla portu macierzystego statku rybackiego (ust. 3). W ust. 4 zostało określone, co zawiera wniosek o wpis do rejestru (w tym w pkt 10 – długość całkowitą statku rybackiego), a w ust. 5 – jakie dokumenty należy dołączyć do wniosku, aby potwierdzić dane zawarte w nim zawarte.

Jednocześnie w ust. 6 tego przepisu wskazano wprost, że okręgowy inspektor rybołówstwa morskiego w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku przekazuje wniosek o wpis do rejestru statków rybackich ministrowi właściwemu do spraw rybołówstwa.

Z treści art. 6 - 8 wynika zaś, że wpis do rejestru, dokonywany przez ministra, jest czynnością materialno-techniczną, która zostaje potwierdzona wydaniem stosownego zaświadczenia, natomiast odmowa wpisania statku do rejestru zostaje dokonana w formie decyzji administracyjnej.

Z akt sprawy oraz treści skargi wynika, i jest to bezsporne między stronami, że Skarżący dokonał wydłużenia statku rybackiego, co następnie zostało zgłoszone wnioskiem o zmianę danych w rejestrze statków rybackich złożonym w dniu 30 września 2011r. do terenowego inspektora rybołówstwa morskiego w [...], który przesłał wniosek do właściwego organu tj. Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w [...] w dniu 7 października 2011r. Wniosek był uzupełniony w dniu 14 października 2011r., a następnie przekazany przez ten organ do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi pismem z dnia 25 października 2011r. (z naruszeniem cyt. 7-mio dniowego terminu wskazanego w ustawie), Minister dokonał zaś stosownego wpisu do rejestru statków o zmianie długości statku w dniu 7 listopada 2011r.

Strona skarżąca wywodzi z tak przedstawionego stanu faktycznego, iż przed dniem 31 października 2011r. organ właściwy do dokonania wpisu tj. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi mógł dysponować wnioskiem Skarżącego dot. dokonania zmiany we wpisie do rejestru statków rybackich odnośnie długości jego statku i z powodów nieznanych Wnioskodawcy nie dokonał czynnością materialno-techniczną zmiany we wpisie przed datą 31 października 2011r., a dopiero z dniem 7 listopada 2011r., co jednocześnie skutkowało dla Skarżącego udzieleniem specjalnego zezwolenia połowowego w zmniejszonej kwocie połowowej.

Sąd – oceniając działania organów w rozpoznawanej sprawie – stwierdził, że zostały one dokonane z naruszeniem cyt. przepisów prawa materialnego oraz procesowego w postaci zasad ogólnych postępowania administracyjnego, ze szczególnym uwzględnieniem art. 9, art. 8 i art. 12 k.p.a.

Z przepisów prawa materialnego wynika bowiem niezbicie, że ustawodawca w ustawie o rybołówstwie podkreślił szybkość postępowania mającego na celu dokonywanie wpisów do rejestru statków rybackich, prowadzonego przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Świadczy o tym zarówno termin instrukcyjny 7 dni, podczas którego okręgowy inspektor rybołówstwa morskiego jest zobowiązany do przekazania wniosku o wpis do rejestru statków rybackich właściwemu ministrowi i dokonywanie wpisów w drodze czynności materialno-technicznej, zakończonej wydaniem zaświadczenia (czyli bez potrzeby prowadzenia postępowania mającego na celu wydanie decyzji wraz z całą procedurą określoną w k.p.a.), nadto zobowiązanie właścicieli statków do bezzwłocznego zawiadamiania o zmianach dotyczących statków i zgłaszania ich do rejestru w terminie 30 dni od dnia ich powstania (art. 10 ust. 1 ustawy).

Dlatego działanie Ministra, który dokonuje tego wpisu dopiero w dniu 7 listopada 2011r., budzi zastrzeżenia Sądu.

Minister i podległe mu organy naruszyły bowiem swoim nadmiernie przewlekłym postępowaniem w sprawie dokonania zmian w rejestrze wynikającą z art. 12 k.p.a. zasadę szybkości i ograniczonego formalizmu, która została następnie rozwinięta w przepisie art. 35 § 1 i § 2 k.p.a.

Skarżący, składając swój wniosek w dniu 30 września 2011r. (ostatecznie poprawiony/uzupełniony 14 października 2011r.), a więc z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem niż data określona w przepisach rozporządzenia, mógł mieć przekonanie, że zmiana, którą dokonał i zgłosił, znajdzie odzwierciedlenie w rejestrze w terminie przez Wnioskodawcę oczekiwanym, skutkującym m.in. otrzymaniem wyższej kwoty połowowej.

Co prawda rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie sposobu i warunków wykorzystania ogólnej kwoty połowowej zostało wydane w dniu 23 grudnia 2011r., weszło zaś w życie 28 grudnia 2011r. tj. z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Nr 282 z tego dnia, jednakże – co wynika z treści akt administracyjnych i z treści odpowiedzi na skargę – graniczna data 31 października 2011r. była wcześniej szeroko konsultowana ze środowiskiem rybaków i w nim znana.

Nie może tym samym znaleźć akceptacji Sądu twierdzenie Ministra, zawarte w odpowiedzi na skargę, że to sam Skarżący przyczynił się do tego, że jego wniosek o zmianę wpisu był załatwiany ponad miesiąc.

Skoro zaś z powodu dokonania zmiany przez Ministra w rejestrze po dniu 31 października 2011r. Skarżący otrzymuje specjalne zezwolenie połowowe w zmniejszonej wysokości, niż wskazywałaby na to długość statku, to takie działanie należy uznać za godzące w zasady ogólne postępowania administracyjnego, a w szczególności w zasadę informowania stron oraz zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa.

Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2008r., sygn. akt II OSK 1470/07 (dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych - www.orzeczenia.nsa.gov.pl) zakres obowiązywania zasad ogólnych postępowania, w tym art. 9 k.p.a. należy oceniać wedle specyfiki rozpoznawanej sprawy, przy uwzględnieniu obowiązujących przepisów prawa materialnego, ograniczających tryb rozpoznania danej sprawy do jednego postępowania administracyjnego, albo wprowadzających tryb jej załatwienia polegający na ciągu następujących po sobie postępowań. Jeżeli rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy wymaga ciągu następujących po sobie postępowań, to już w pierwszym z nich organ ma obowiązek czuwać, aby strona nie poniosła szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu powinien udzielić jej niezbędnych wyjaśnień i wskazówek, jeżeli ma to wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków.

W wyroku tym wskazano, że powyższa teza znajduje uzasadnienie także na gruncie przepisów Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Artykuł 135 p.p.s.a. stanowi, że sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia. Jeżeli sąd administracyjny ma prawo wyeliminować z obrotu prawnego akty wydane we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, to tym bardziej jest uprawniony do ustalenia, czy w tych postępowaniach nie doszło do naruszenia prawa.

Do uwzględnienia skargi na decyzję z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. nie jest konieczne ustalenie, aby stwierdzone przez Sąd naruszenie prawa było następstwem działania lub zaniechania organu, który wydał zaskarżoną decyzję. Wystarczy, że jest ono dokonane przez organ prowadzący jedno z postępowań wcześniejszych, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga. Po pierwsze, za powyższą tezą przemawia fakt, że nie ma takiego ograniczenia w treści przywołanego przepisu. Po drugie zaś, obywatel ma prawo działać w zaufaniu do organu administracji publicznej, do którego się zwrócił ze swoją sprawą i jeżeli nie został pouczony o obowiązku dopełnienia kolejnych wymagań, to może zasadnie przypuszczać, że spełnił wszystkie spoczywające na nim powinności.

NSA podkreślił przy tym, że stosownie do wyrażonej w art. 8 k.p.a. zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa, organ administracji publicznej nie może wymagać od strony wykonania ciążącego na niej obowiązku, ani też stosować wobec niej sankcji za niedopełnienie tego obowiązku, jeżeli przez brak stosownego pouczenia lub błędne pouczenie sama administracja uniemożliwia stronie jego wykonanie (wskazany tamże wyrok NSA z 22 lutego 1984r., sygn. akt SA/Po 9/84, OSPiKA 1985, z. 12, poz. 239, z glosą J. Borkowskiego).

Powyższe tezy mają – zdaniem Sądu – również zastosowanie w niniejszej sprawie, Skarżący mógł bowiem oczekiwać sprawnego i respektującego przepisy prawa materialnego i prawa procesowego działania organów w jego sprawie, a co za tym idzie – wpisania zmian do rejestru statków w terminie umożliwiającym mu otrzymanie później zezwolenia połowowego w wyższej kwocie. Jednocześnie należy też wskazać, że niedokonanie zmian zgłoszonych przez Skarżącego w terminie do 31 października 2011r. miało wpływ na przydzielone zezwolenie połowowe, objęte przedmiotową skargą.

Naruszenie cyt. przepisów ustawy o rybołówstwie oraz rozporządzenia z dnia 23 grudnia 2011r. w postaci przewlekłego prowadzenia postępowania mającego na celu wpisanie zmian do rejestru i dokonanie tej czynności po dniu 31 października 2011r. stanowi tym samym naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy.

Ponadto organy swoim postępowaniem naruszyły – zdaniem Sądu – powyżej wskazane zasady ogólne, a naruszenie to było naruszeniem przepisów postępowania, mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

W prowadzonym postępowaniu Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi winien zatem ponownie rozważyć możliwość udzielenia specjalnego zezwolenia połowowego mając na względzie wskazane powyżej rozważania Sądu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie i na mocy art. 145 § 1 ust.1 litera a i c p.p.s.a. w związku z art. 135 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na mocy art. 200 p.p.s.a.