II SA/Wa 1781/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-12-11Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Kołodziej /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. G. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi B. G. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
Uzasadnienie
B. G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] lipca 2013 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.
Do skargi dołączony został wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy zawierający żądanie zwolnienia od kosztów sądowych.
Zgodnie z oświadczeniem zawartym w formularzu w gospodarstwie domowym, które skarżąca prowadzi wspólnie z matką, dochód miesięczny wynosi 1630,52 zł. Renta rodzinna matki skarżącej wynosi około 900 zł. i w znacznej części przeznaczana jest na leki. Natomiast sama skarżąca od dnia 1 września 2012 r. nie pracuje i otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych, który wynosi 549 zł.
W marcu 2013 r. B. G. otrzymała kwotę 8.000 zł. za wywłaszczenie gruntu.
W skład majątku skarżącej wchodzi 1/3 udziałów w mieszkaniu o powierzchni 100 m 2, oraz 1/3 udziałów w nieruchomości gruntowej o powierzchni 0,93 h.
B. G. podniosła, że uiszczenie wpisu sądowego będzie dla niej bardzo dużym obciążeniem finansowym.
Z nadesłanych do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dokumentów wynika, że średnie miesięczne opłaty w gospodarstwie domowym wynoszą: za gaz 50 zł., za energię elektryczną 175 zł., telefon komórkowy 37 zł, telefon stacjonarny 40 zł., wodę 34 zł., opał 275 zł., podatek od nieruchomości 48 zł. Z przedstawionego przez skarżącą wyciągu z rachunku bankowego za okres od dnia 11 lipca 2013 r. do 15 października 2013 r. wynika, że w dniu 14 sierpnia 2013 r. czyli w dacie wniesienia skargi na rachunku zgromadzone były środki w wysokości 12.830,12 zł. natomiast w dniu 6 września 2013 r. skarżąca dokonała wypłaty gotówkowej z rachunku w wysokości 12.000 zł.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 5 listopada 2013 r. odmówiono przyznania prawa pomocy. W przewidzianym do tego terminie skarżąca wniosła sprzeciw od postanowienia. Podała w nim, że od dnia 4 października 2013 r. nie otrzymuje zasiłku dla bezrobotnych, stąd dochód w rodzinie wynosi jedynie 1006,92 zł.
Natomiast kwota 12.830 zł. jest odszkodowaniem za wywłaszczony grunt, nie są to zatem nagromadzone oszczędności. Część odszkodowania została już przeznaczona na zakup opału, który kosztował około 3000,00 zł, zakup butów i odzieży na zimę oraz na bieżące utrzymanie. B. G. zaznaczyła również, że w treści postanowienia referendarza sądowego do bieżących podstawowych wydatków nie zostały doliczone koszty wyżywienia, środków higienicznych czy ubrań. Zaznaczyła, że jest pozbawiona stałego środka utrzymania, a oprócz 1/3 części działki nie posiada majątku, który przynosiłby dochód dlatego zaspokajanie podstawowych potrzeb życiowych następuje właśnie z odszkodowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej ppsa, w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Oznacza to, że złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy jest w całości rozpoznawany przez Sąd w świetle przesłanek z art. 246 powołanej ustawy, a Sąd – orzekając w tym zakresie – nie jest w żaden sposób związany wcześniej wydanym w tym przedmiocie postanowieniem.
Zgodnie z art. 199 ppsa, strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Tego rodzaju przepisy szczególne zawarte są w Oddziale 2, ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pt: "Prawo pomocy". Według art. 243 § 1 ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo to może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy dodatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 1 i 3 cyt. ustawy).
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2) ppsa, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Użyty w tym przepisie zwrot "gdy osoba ta wykaże", oznacza, że wnioskodawca ma obowiązek udowodnić i przekonać Sąd, że znajduje się w sytuacji określonej w art. 246 § 1 pkt 2) cytowanej ustawy. Zatem ciężar dowodu co do wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie składającej wniosek o przyznanie prawa pomocy. To zainteresowany przyznaniem prawa pomocy powinien wykazać zasadności wniosku w świetle ustawowych przesłanek.
Sąd badając przedmiotową sprawę nie wezwał strony do ponownego wypełnienia formularza o przyznanie prawa pomocy, nie wezwał również do nadesłania nowych rachunków, uznał bowiem, że przedstawione przez B. G. dane umożliwiają pełną ocenę jej stanu majątkowego oraz jej możliwości płatniczych.
W ocenie Sądu, po przeanalizowaniu wypełnionego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy, rachunków za bieżące opłaty i przede wszystkim wydruku historii rachunku bankowego, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie B. G. wykazała, iż jest w stanie uiścić wpis sądowy w wysokości 200 zł. bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. We wszystkich pismach kierowanych do Sądu skarżąca przyznaje, że otrzymała odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość w wysokości około 8 000 zł. Wydruk z rachunku bankowego świadczy o tym, że w momencie wniesienia skargi dysponowała sumą około 12000 zł. Tym samym przeczy to wywodom skarżącej, według których nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania. Przy ocenie, czy sytuacja materialna strony kwalifikuje ją do przyznania prawa pomocy sąd bierze pod uwagę nie tylko wysokość uzyskiwanych dochodów ale również stan majątkowy strony (zob. postanowienie NSA II OZ 390/13).
Udzielenie prawa pomocy powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (zob. postanowienie NSA II OZ 383/13).
Fakt, że zasiłek dla bezrobotnych nie przysługuje skarżącej od października 2013 r. nie ma w niniejszym przypadku znaczenia, gdyż skarżąca ma możliwość dysponowania kwotą otrzymaną jako odszkodowanie, jedynie nieznacznie uszczuploną przez bieżące wydatki czy zakup opału.
Z tych względów na podstawie art. 246 § 1 pkt 2) w zw. z 260 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Kołodziej /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. G. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi B. G. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
Uzasadnienie
B. G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] lipca 2013 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.
Do skargi dołączony został wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy zawierający żądanie zwolnienia od kosztów sądowych.
Zgodnie z oświadczeniem zawartym w formularzu w gospodarstwie domowym, które skarżąca prowadzi wspólnie z matką, dochód miesięczny wynosi 1630,52 zł. Renta rodzinna matki skarżącej wynosi około 900 zł. i w znacznej części przeznaczana jest na leki. Natomiast sama skarżąca od dnia 1 września 2012 r. nie pracuje i otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych, który wynosi 549 zł.
W marcu 2013 r. B. G. otrzymała kwotę 8.000 zł. za wywłaszczenie gruntu.
W skład majątku skarżącej wchodzi 1/3 udziałów w mieszkaniu o powierzchni 100 m 2, oraz 1/3 udziałów w nieruchomości gruntowej o powierzchni 0,93 h.
B. G. podniosła, że uiszczenie wpisu sądowego będzie dla niej bardzo dużym obciążeniem finansowym.
Z nadesłanych do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dokumentów wynika, że średnie miesięczne opłaty w gospodarstwie domowym wynoszą: za gaz 50 zł., za energię elektryczną 175 zł., telefon komórkowy 37 zł, telefon stacjonarny 40 zł., wodę 34 zł., opał 275 zł., podatek od nieruchomości 48 zł. Z przedstawionego przez skarżącą wyciągu z rachunku bankowego za okres od dnia 11 lipca 2013 r. do 15 października 2013 r. wynika, że w dniu 14 sierpnia 2013 r. czyli w dacie wniesienia skargi na rachunku zgromadzone były środki w wysokości 12.830,12 zł. natomiast w dniu 6 września 2013 r. skarżąca dokonała wypłaty gotówkowej z rachunku w wysokości 12.000 zł.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 5 listopada 2013 r. odmówiono przyznania prawa pomocy. W przewidzianym do tego terminie skarżąca wniosła sprzeciw od postanowienia. Podała w nim, że od dnia 4 października 2013 r. nie otrzymuje zasiłku dla bezrobotnych, stąd dochód w rodzinie wynosi jedynie 1006,92 zł.
Natomiast kwota 12.830 zł. jest odszkodowaniem za wywłaszczony grunt, nie są to zatem nagromadzone oszczędności. Część odszkodowania została już przeznaczona na zakup opału, który kosztował około 3000,00 zł, zakup butów i odzieży na zimę oraz na bieżące utrzymanie. B. G. zaznaczyła również, że w treści postanowienia referendarza sądowego do bieżących podstawowych wydatków nie zostały doliczone koszty wyżywienia, środków higienicznych czy ubrań. Zaznaczyła, że jest pozbawiona stałego środka utrzymania, a oprócz 1/3 części działki nie posiada majątku, który przynosiłby dochód dlatego zaspokajanie podstawowych potrzeb życiowych następuje właśnie z odszkodowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej ppsa, w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Oznacza to, że złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy jest w całości rozpoznawany przez Sąd w świetle przesłanek z art. 246 powołanej ustawy, a Sąd – orzekając w tym zakresie – nie jest w żaden sposób związany wcześniej wydanym w tym przedmiocie postanowieniem.
Zgodnie z art. 199 ppsa, strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Tego rodzaju przepisy szczególne zawarte są w Oddziale 2, ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pt: "Prawo pomocy". Według art. 243 § 1 ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo to może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy dodatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 1 i 3 cyt. ustawy).
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2) ppsa, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Użyty w tym przepisie zwrot "gdy osoba ta wykaże", oznacza, że wnioskodawca ma obowiązek udowodnić i przekonać Sąd, że znajduje się w sytuacji określonej w art. 246 § 1 pkt 2) cytowanej ustawy. Zatem ciężar dowodu co do wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie składającej wniosek o przyznanie prawa pomocy. To zainteresowany przyznaniem prawa pomocy powinien wykazać zasadności wniosku w świetle ustawowych przesłanek.
Sąd badając przedmiotową sprawę nie wezwał strony do ponownego wypełnienia formularza o przyznanie prawa pomocy, nie wezwał również do nadesłania nowych rachunków, uznał bowiem, że przedstawione przez B. G. dane umożliwiają pełną ocenę jej stanu majątkowego oraz jej możliwości płatniczych.
W ocenie Sądu, po przeanalizowaniu wypełnionego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy, rachunków za bieżące opłaty i przede wszystkim wydruku historii rachunku bankowego, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie B. G. wykazała, iż jest w stanie uiścić wpis sądowy w wysokości 200 zł. bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. We wszystkich pismach kierowanych do Sądu skarżąca przyznaje, że otrzymała odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość w wysokości około 8 000 zł. Wydruk z rachunku bankowego świadczy o tym, że w momencie wniesienia skargi dysponowała sumą około 12000 zł. Tym samym przeczy to wywodom skarżącej, według których nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania. Przy ocenie, czy sytuacja materialna strony kwalifikuje ją do przyznania prawa pomocy sąd bierze pod uwagę nie tylko wysokość uzyskiwanych dochodów ale również stan majątkowy strony (zob. postanowienie NSA II OZ 390/13).
Udzielenie prawa pomocy powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (zob. postanowienie NSA II OZ 383/13).
Fakt, że zasiłek dla bezrobotnych nie przysługuje skarżącej od października 2013 r. nie ma w niniejszym przypadku znaczenia, gdyż skarżąca ma możliwość dysponowania kwotą otrzymaną jako odszkodowanie, jedynie nieznacznie uszczuploną przez bieżące wydatki czy zakup opału.
Z tych względów na podstawie art. 246 § 1 pkt 2) w zw. z 260 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji postanowienia.
