VII SA/Wa 1731/13

Uzasadnienie

W dniu 24 lipca 2013 r. (data stempla pocztowego) M. P. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2013 r. znak [...] utrzymującą w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2013 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uchylenia własnej decyzji ostatecznej z dnia [...] grudnia 2002 r. znak [...] utrzymującej w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] lipca 2002 r. nr [...] nakazującej M. M. rozbiórkę budynku gospodarczego wybudowanego w 2000 r., na działce przy ul. [...] w [...] bez pozwolenia organu architektoniczno-budowlanego. Skarżąca wniosła także o wstrzymanie zaskarżonej decyzji, nie uzasadniając złożonego w tym przedmiocie wniosku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności będących jej przedmiotem. Natomiast stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu Sąd dokonuje oceny, czy w sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że wniosek powinien być wnikliwie uzasadniony. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nieodzowne jest w jej ramach wykazanie zaistnienia jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku lub uzasadnienie go w sposób lakoniczny, sprowadzający się w gruncie rzeczy do przytoczenia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, uniemożliwia Sądowi ocenę, czy przesłanki te w sprawie zachodzą. We wniosku inicjującym przedmiotowe postępowanie skarżąca nie przedstawiła żadnych argumentów przemawiających za wystąpieniem niekorzystnych z punktu widzenia jej interesów następstw wykonania zaskarżonej decyzji, zaniechała jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku w tym zakresie. Skarżąca nie wyjaśnia, na czym polegałaby ewentualna znaczna szkoda bądź trudne do odwrócenia skutki związane z wykonaniem zaskarżonego aktu.

Dodatkowo należy podkreślić, iż w przypadku złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji o odmowie uchylenia decyzji ostatecznej [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2002 r. nie wywoła on żądanego skutku, ponieważ decyzja odmawiająca uchylenia ostatecznych decyzji wydanych w postępowaniu zwyczajnym nie nadaje się do wykonania i nie wymaga wykonania. Nie wywołuje ona również skutków materialnoprawnych w części dotyczącej odmowy uchylenia określonej decyzji ostatecznej. Zatem w stosunku do niej, w tej części, nie można mówić o potencjalnym niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zauważyć bowiem należy, że odmowa uchylenia konkretnej decyzji ostatecznej w żaden sposób nie oddziałuje na decyzję, o uchylenie której wniesiono. Decyzja ta pozostaje bowiem nadal w obrocie prawnym i wywołuje skutek.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.