I SA/Rz 309/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
2014-08-07Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grzegorz Panek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Panek po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T.J.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2007 r. - postanawia – I. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym i zwolnić go od uiszczenia kosztów sądowych powyżej kwoty 500 (słownie: pięćset) złotych, II. w pozostałym zakresie wniosek oddalić.
Uzasadnienie
W skardze na opisaną w sentencji postanowienia decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, T.J.B. (dalej zwany skarżącym), wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając wniosek skarżący powołał się na okoliczność wszczęcia wobec niego przez organ podatkowy postępowania egzekucyjnego ze świadczenia emerytalnego, które według oświadczenia wynosi 1673,73 zł netto. Powołał się także na wiek (94 lata) i choroby z nim związane, a tym samym wydatki. Skarżący podał, że jest wdowcem i samotnie prowadzi gospodarstwo domowe, a z uwagi na sędziwy wiek i stan zdrowia najczęściej przebywa u córki. Nie oświadczył majątku zarówno ruchomego jak też nieruchomości.
Na podstawie materiału dowodowego referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym w postaci zwolnienia od kosztów sądowych powyżej kwoty 500 zł, w pozostałym zakresie wniosek oddalił. Nie zgadzając się z takim rozstrzygnięciem, skarżący wniósł sprzeciw.
Na podstawie art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., w skrócie P.p.s.a.) postanowienie wydane przez referendarza sądowego traci moc wskutek wniesienia przez stronę sprzeciwu, który nie został przez sąd odrzucony. W takim przypadku sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Badając na posiedzeniu niejawnym, czy rozpoznawany wniosek o przyznanie prawa pomocy oparty jest na ustawowych przesłankach Sąd zważył, co następuje:
Co do zasady w postępowaniu sądowoadministracyjnym strona jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z jej udziałem w sprawie (art. 199 P.p.s.a.), a prawo pomocy jako instytucja o charakterze wyjątkowym winno być stosowane jedynie w wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, gdy wnioskodawca nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania. Okoliczności braku środków powinny być wiarygodnie udokumentowane, ponieważ zwolnienie od ponoszenia ciężaru postępowania sądowego stanowi de facto przerzucenie tego ciężaru na współobywateli.
Zdaniem Sądu częściowe zwolnienie skarżącego od kosztów sądowych pozostaje na poziomie zapewniającym skarżącemu dostęp do sądu. W przypadku skarżącego wzięto pod uwagę argument związany z wydatkami na zdrowie. Pomimo powoływania się na owe wydatki, nie udokumentowano ich ponoszenia. Zatem Sąd nie może przyjąć z urzędu, że koszty te są na tyle wysokie, że faktycznie nie pozwalają partycypować w żadnym zakresie w ponoszeniu kosztów sądowych.
W sprawie należy uwzględnić, że skarżący uzyskuje świadczenie emerytalne, mieszka z rodziną córki od 2003 r. we wspólnie prowadzonym gospodarstwie domowym (tom I, k.83 akt administracyjnych do sprawy o sygn. I SA/Rz 310/14), dokonał darowizny na rzecz wnuczki środków pieniężnych w kwotach 356.300,00 zł i 87.500,00 zł oraz mieszkania (całego swojego majątku) tuż po zawiadomieniu o zamiarze wszczęcia postępowania kontrolnego w zakresie źródeł pochodzenia majątku. Mieszkanie generowało dodatkowe przychody, ponieważ jak wynika z umowy darowizny z dnia 19 czerwca 2013 r. obejmowała go umowa najmu.
Decydując o zwolnieniu od opłat sądowych czy też innych kosztów postępowania, należy mieć na względzie to, że opłaty te są dochodami publicznymi, a te z kolei środkami publicznymi, które przeznacza się na owe wydatki publiczne. Z kolei dysponowanie środkami publicznymi zawsze podlega ograniczeniom z uwagi na ich redystrybucję w zakresie realizacji celów publicznych. Społeczna funkcja instytucji prawa pomocy nie powinna być nadużywana i dlatego zdaniem Sądu, w okolicznościach faktycznych łączących się ze sprawami (skarżący wniósł skargi w dwóch sprawach), uiszczenie opłaty równej wpisowi stałemu (500 zł) należnej w sprawach z zakresu zobowiązań podatkowych jest uzasadnione. Mając obraz sytuacji skarżącego ujawniony w aktach sprawy i we wniosku PPF, należało stwierdzić, że ciężar poniesienia części kosztów sądowych nie wpłynie negatywnie na poziom egzystencji skarżącego i jego rodziny.
Mając powyższe na uwadze, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.,. postanowiono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grzegorz Panek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Panek po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T.J.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2007 r. - postanawia – I. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym i zwolnić go od uiszczenia kosztów sądowych powyżej kwoty 500 (słownie: pięćset) złotych, II. w pozostałym zakresie wniosek oddalić.
Uzasadnienie
W skardze na opisaną w sentencji postanowienia decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, T.J.B. (dalej zwany skarżącym), wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając wniosek skarżący powołał się na okoliczność wszczęcia wobec niego przez organ podatkowy postępowania egzekucyjnego ze świadczenia emerytalnego, które według oświadczenia wynosi 1673,73 zł netto. Powołał się także na wiek (94 lata) i choroby z nim związane, a tym samym wydatki. Skarżący podał, że jest wdowcem i samotnie prowadzi gospodarstwo domowe, a z uwagi na sędziwy wiek i stan zdrowia najczęściej przebywa u córki. Nie oświadczył majątku zarówno ruchomego jak też nieruchomości.
Na podstawie materiału dowodowego referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym w postaci zwolnienia od kosztów sądowych powyżej kwoty 500 zł, w pozostałym zakresie wniosek oddalił. Nie zgadzając się z takim rozstrzygnięciem, skarżący wniósł sprzeciw.
Na podstawie art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., w skrócie P.p.s.a.) postanowienie wydane przez referendarza sądowego traci moc wskutek wniesienia przez stronę sprzeciwu, który nie został przez sąd odrzucony. W takim przypadku sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Badając na posiedzeniu niejawnym, czy rozpoznawany wniosek o przyznanie prawa pomocy oparty jest na ustawowych przesłankach Sąd zważył, co następuje:
Co do zasady w postępowaniu sądowoadministracyjnym strona jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z jej udziałem w sprawie (art. 199 P.p.s.a.), a prawo pomocy jako instytucja o charakterze wyjątkowym winno być stosowane jedynie w wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, gdy wnioskodawca nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania. Okoliczności braku środków powinny być wiarygodnie udokumentowane, ponieważ zwolnienie od ponoszenia ciężaru postępowania sądowego stanowi de facto przerzucenie tego ciężaru na współobywateli.
Zdaniem Sądu częściowe zwolnienie skarżącego od kosztów sądowych pozostaje na poziomie zapewniającym skarżącemu dostęp do sądu. W przypadku skarżącego wzięto pod uwagę argument związany z wydatkami na zdrowie. Pomimo powoływania się na owe wydatki, nie udokumentowano ich ponoszenia. Zatem Sąd nie może przyjąć z urzędu, że koszty te są na tyle wysokie, że faktycznie nie pozwalają partycypować w żadnym zakresie w ponoszeniu kosztów sądowych.
W sprawie należy uwzględnić, że skarżący uzyskuje świadczenie emerytalne, mieszka z rodziną córki od 2003 r. we wspólnie prowadzonym gospodarstwie domowym (tom I, k.83 akt administracyjnych do sprawy o sygn. I SA/Rz 310/14), dokonał darowizny na rzecz wnuczki środków pieniężnych w kwotach 356.300,00 zł i 87.500,00 zł oraz mieszkania (całego swojego majątku) tuż po zawiadomieniu o zamiarze wszczęcia postępowania kontrolnego w zakresie źródeł pochodzenia majątku. Mieszkanie generowało dodatkowe przychody, ponieważ jak wynika z umowy darowizny z dnia 19 czerwca 2013 r. obejmowała go umowa najmu.
Decydując o zwolnieniu od opłat sądowych czy też innych kosztów postępowania, należy mieć na względzie to, że opłaty te są dochodami publicznymi, a te z kolei środkami publicznymi, które przeznacza się na owe wydatki publiczne. Z kolei dysponowanie środkami publicznymi zawsze podlega ograniczeniom z uwagi na ich redystrybucję w zakresie realizacji celów publicznych. Społeczna funkcja instytucji prawa pomocy nie powinna być nadużywana i dlatego zdaniem Sądu, w okolicznościach faktycznych łączących się ze sprawami (skarżący wniósł skargi w dwóch sprawach), uiszczenie opłaty równej wpisowi stałemu (500 zł) należnej w sprawach z zakresu zobowiązań podatkowych jest uzasadnione. Mając obraz sytuacji skarżącego ujawniony w aktach sprawy i we wniosku PPF, należało stwierdzić, że ciężar poniesienia części kosztów sądowych nie wpłynie negatywnie na poziom egzystencji skarżącego i jego rodziny.
Mając powyższe na uwadze, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.,. postanowiono jak w sentencji.
