§ 1.
Skarbowi Państwa i jednostce samorządu terytorialnego przysługuje hipoteka na wszystkich nieruchomościach podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego lub osób trzecich z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w sposób przewidziany w art. 21 dzień powstania zobowiązania podatkowego § 1 pkt 2, a także z tytułu zaległości podatkowych w podatkach stanowiących ich dochód oraz odsetek za zwłokę od tych zaległości, zwana dalej „hipoteką przymusową”.
§ 2.
W zakresie zobowiązań podatkowych stanowiących dochód jednostki samorządu terytorialnego pobieranych przez urzędy skarbowe wniosek o wpis hipoteki przymusowej do sądu składa właściwy naczelnik urzędu skarbowego.
§ 3.
Przedmiotem hipoteki przymusowej może być:
1)
część ułamkowa nieruchomości, jeżeli stanowi udział podatnika;
2)
nieruchomość stanowiąca przedmiot współwłasności łącznej podatnika i jego małżonka;
3)
nieruchomość stanowiąca przedmiot współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej lub część ułamkowa nieruchomości stanowiąca udział wspólników spółki cywilnej - z tytułu zaległości podatkowych spółki.
§ 4.
Przedmiotem hipoteki przymusowej może być także:
1)
użytkowanie wieczyste wraz z budynkami i urządzeniami na użytkowanym gruncie stanowiącymi własność użytkownika wieczystego lub udział w tym prawie;
2)
spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub udział w tym prawie;
3)
wierzytelność zabezpieczona hipoteką;
4)
statek morski lub statek morski w budowie wpisane do rejestru okrętowego.
§ 5.
Do hipotek określonych w § 3 i 4 stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące hipoteki na nieruchomości.
§ 6.
Przepisy § 2–5 stosuje się odpowiednio do należności przypadających od płatnika, inkasenta, następcy prawnego lub osób trzecich.
