§ 1.
Pomiędzy doręczeniem zawiadomienia a terminem rozprawy głównej powinno upłynąć co najmniej 7 dni.
§ 2.
W razie niezachowania tego terminu w stosunku do oskarżonego lub jego obrońcy rozprawa na ich wniosek, zgłoszony przed rozpoczęciem przewodu sądowego, ulega odroczeniu.
§ 3.
Doręczając oskarżonemu pozbawionemu wolności, którego obecność na rozprawie nie jest obowiązkowa, zawiadomienie o terminie rozprawy, należy pouczyć go o prawie do złożenia w terminie 7 dni od daty doręczenia tego zawiadomienia wniosku o doprowadzenie go na rozprawę.
§ 4.
Doręczając oskarżonemu wezwanie na rozprawę albo zawiadomienie o jej terminie, poucza się go o treści przepisów art. 100 ogłaszanie i doręczanie orzeczeń i zarządzeń § 3 i 4, art. 374 obecność oskarżonego na rozprawie głównej, art. 376 opuszczenie bez zezwolenia sali rozprawy lub nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżonego, art. 377 zawiniona przez oskarżonego niezdolność do udziału w rozprawie lub posiedzeniu, art. 378a prowadzenie postępowania dowodowego podczas nieobecności oskarżonego lub obrońcy, art. 419 niestawiennictwo stron przy ogłaszaniu wyroku § 1, art. 422 wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienie wyroku i art. 447 zakres apelacji § 5.
§ 4a.
Doręczając stronie zawiadomienie o terminie rozprawy, poucza się ją o treści art. 402 rozprawa po przerwie § 1 zdanie trzecie.
§ 5.
Wniosek o doprowadzenie na rozprawę złożony po terminie, o którym mowa w § 3, podlega rozpoznaniu, jeżeli nie powoduje to konieczności zmiany terminu rozprawy.