§ 1.
Prezes sądu, po wszczęciu postępowania, kieruje sprawę na posiedzenie, jeżeli:
1)
oskarżyciel publiczny wystąpił z wnioskiem o skazanie obwinionego bez przeprowadzania rozprawy;
2)
obwiniony, po wezwaniu go na rozprawę lub zawiadomieniu o jej terminie, wystąpił z wnioskiem o skazanie bez przeprowadzania rozprawy;
3)
zostały stwierdzone przed rozprawą okoliczności wyłączające postępowanie;
4)
zachodzi potrzeba wydania postanowienia o niewłaściwości sądu;
5)
zachodzi potrzeba umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku podstaw obwinienia;
6)
w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel posiłkowy, niezbędne jest polecenie Policji lub innemu organowi dokonania określonych czynności dowodowych;
7)
zachodzi możliwość wydania wyroku nakazowego;
8)
zachodzi potrzeba wydania innego rozstrzygnięcia przekraczającego uprawnienia prezesa.
§ 2.
O terminie posiedzenia w wypadkach wskazanych w § 1 pkt 1, 2, 3 i 5 powiadamia się strony i ich przedstawicieli procesowych. Niestawiennictwo prawidłowo powiadomionych osób nie tamuje toku postępowania. Udział obrońcy, o którym mowa w art. 21 przesłanki obrony obligatoryjnej § 1, jest jednak obowiązkowy w posiedzeniu określonym w § 1 pkt 1 i 2.
§ 3.
W wypadku wskazanym w § 1 pkt 2 prezes sądu może zarządzić rozpoznanie wniosku obwinionego na rozprawie, jeżeli przyspieszy to bieg postępowania. Wniosek ten rozpoznaje się wówczas przed rozpoczęciem przewodu sądowego.
§ 4.
W dalszym postępowaniu sąd nie jest związany oceną faktyczną ani prawną przyjętą za podstawę rozstrzygnięć wydanych w trybie określonym w § 1–3.
