§ 1.
W razie niemożności orzeczenia w całości albo w części przepadku, o którym mowa w art. 29 przepadek przedmiotów, gdy przedmiot został zniszczony, zgubiony, ukryty lub z innych przyczyn faktycznych lub prawnych nie może być objęty w posiadanie, sąd orzeka środek karny ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 przepadek przedmiotów pkt 4.
§ 2.
Jeżeli równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów nie można określić dokładnie, oznacza się ją w przybliżeniu.
§ 3.
Jeżeli w popełnieniu przestępstwa skarbowego brało udział kilka osób, odpowiadają one solidarnie za uiszczenie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
§ 4.
Przepis art. 31 przepadek przedmiotów nie będących własnością sprawcy § 4 stosuje się odpowiednio.
