§ 1.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 2 lata; wymierza się ją w miesiącach i latach.
§ 1a.
Kara ograniczenia wolności polega na:
1)
obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne;
2)
(uchylony)
3)
(uchylony)
4)
potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd.
§ 1aa.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, a przestępstwo jest zagrożone zarówno karą ograniczenia wolności, jak i karą pozbawienia wolności, karę ograniczenia wolności wymierza się w wysokości nie niższej od:
1)
2 miesięcy – w przypadku czynu zagrożonego karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą roku;
2)
3 miesięcy – w przypadku czynu zagrożonego karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 2 lat;
3)
4 miesięcy – w przypadku czynu zagrożonego karą pozbawienia wolności przekraczającą 2 lata.
§ 1b.
Obowiązki i potrącenie, o których mowa w § 1a, orzeka się łącznie lub osobno.
§ 2.
W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany:
1)
nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu;
2)
(uchylony)
3)
ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.
§ 3.
Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd może orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 katalog środków karnych pkt 7 lub obowiązki, o których mowa w art. 72 obowiązki nakładane na skazanego w okresie warunkowego zawieszenia wykonania kary § 1 pkt 2–7a.
