IP-PP2-443-168/07-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2007 r. (data wpływu 27 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług reklamy świadczonych na rzecz firmy z siedzibą w X - jest nieprawidłowe

Uzasadnienie

W dniu 27 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług reklamy świadczonych na rzecz firmy z siedzibą w X.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał zamówienie od firmy z siedzibą w X na wykonanie usługi reklamy. Z tytułu wykonania usługi Wnioskodawca wystawił fakturę VAT opodatkowując powyższą czynność stawką podatku VAT w wysokości 22 %.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana we wniosku usługa reklamy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski ...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy usługi wymienione w art. 27 ust. 4 ustawy o VAT są świadczone na rzecz osób prawnych, które nie są podatnikami podatku VAT na terytorium Wspólnoty, nie ma zastosowania zasada przenosząca obowiązek podatkowy na nabywcę. W przekonaniu Wnioskodawcy w przedmiotowym przypadku usługa reklamy winna zostać opodatkowana na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Miejsce świadczenia usług uregulowane zostało w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r.o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), jako miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę – miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Od tej ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca przewidział kilka wyjątków, które w zależności od charakteru usług, określają miejsce ich opodatkowania w odmienny sposób.

W myśl art. 27 ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4 ww. przepisu (dotyczy to m.in. usług reklamy – art. 27 ust.4 pkt 2 ustawy), są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego (stosownie do art. 2 pkt 4 cytowanej ustawy przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty), lub

2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

* miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z powyższego wynika jednoznacznie, iż miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę usług reklamy, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy na rzecz podmiotu mającego siedzibę w kraju trzecim jest miejsce, gdzie podmiot ten posiada siedzibę i stosownie do art. 27 ust. 3 ustawy pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock