IPPP1-443-384/07-5/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.10.2007 r. (data wpływu 22.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kaucji gwarancyjnych - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 18.10.2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kaucji gwarancyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest operatorem centrum konferencyjno-hotelowego. Głównymi klientami centrum konferencyjnego są podmioty gospodarcze organizujące różnego rodzaju szkolenia w obiekcie będącym we władaniu Spółki. Zorganizowanie takiej kompleksowej usługi wiąże się z zaangażowaniem przez Spółkę poważnych środków. Między innymi konieczne jest przygotowanie zamówionego menu, ewentualnych podwykonawców, zabezpieczenie rezerwacji pokojów hotelowych. Odległy termin zlecenia powoduje, że Spółka ponosi ryzyko odstąpienia klienta od zamówienia, a co za tym idzie utraty możliwości uzyskania innej rezerwacji na ten okres, szczególnie jeżeli klienci rezygnują z imprezy w ostatniej chwili. Żeby zabezpieczyć się przed opisaną sytuacją Spółka w umowach gwarantuje sobie wpłatę przez klienta kaucji gwarancyjnej stanowiącej zabezpieczenie faktu dojścia transakcji do skutku. Umowa określa, że w przypadku realizacji zlecenia kaucja podlega zwrotowi i nie może być zaliczana na poczet ceny usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Spółka ma obowiązek opodatkowania kaucji gwarancyjnych otrzymywanych od swoich klientów stanowiących zabezpieczenie wykonania świadczenia...

Zdaniem wnioskodawcy kaucje gwarancyjne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jeżeli nie będą zaliczone na poczet ceny usługi.

Swoje stanowisko Spółka opiera m.in. na Decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie Oddział Zamiejscowy w Krośnie z dnia 14.11.2005 r., sygn. IS.IX/3-443/212/05, postanowieniach Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 12.01.2005 r., sygn. ZP/443-653/04, Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście z dnia 16.02.2006 r. sygn. 1435/PP1/443-261/1/05/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku, Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 2 cyt. ustawy w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

Stosownie do art. 19 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę zadatek lub ratę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia zaliczki, zadatku czy kaucji. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku Języka Polskiego PWN:

* „zaliczką” jest część należności wypłacana z góry na poczet należności,

* „zadatkiem” suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania; zaliczka na poczet należności,

* „przedpłatą” określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru,

* „ratą” część należności pieniężnej, płatną w oznaczonym terminie,

* „kaucją” zaś jest suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

Z przytoczonych wyżej definicji : zaliczki, zadatku przedpłaty i raty wynika, iż wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji. Natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Co do zasady kaucja, nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po zrealizowaniu warunków umowy, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie jest to bowiem otrzymanie części należności; nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę.

Jednakże zaznaczyć należy, że w przypadku, gdy kaucja zostanie zaliczona na poczet należności z tytułu wykonanej usługi otrzymane środki pieniężne stanowić będą w istocie zaliczkę lub zadatek będący obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 cyt. ustawy. Wówczas obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z dyspozycją art. 19 ust. 11, czyli w chwili otrzymania zaliczki (zadatku).

Reasumując co do zasady kaucja gwarancyjna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem zaliczenia jej na poczet należności z tytułu wykonanej usługi.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, iż powołane przez Spółkę interpretacje prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock