• Interpretacja indywidualn...
  28.03.2024

IBPP1/443-1120/10/BM

Interpretacja indywidualna
z dnia 23 listopada 2010

Artykuły przypisane do interpretacji

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 429 interpretacje.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2010r. (data wpływu 11 sierpnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2010r. (data wpływu 5 listopada 2010r.) oraz pismem z dnia 23 listopada 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nieodpłatne przekazanie świadczeń w postaci turnusów rehabilitacyjnych rodzi obowiązek naliczenia podatku należnego oraz czy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z ich nabyciem – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 11 sierpnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nieodpłatne przekazanie świadczeń w postaci turnusów rehabilitacyjnych rodzi obowiązek naliczenia podatku należnego oraz czy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z ich nabyciem.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 listopada 2010r. (data wpływu 5 listopada 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 października 2010r. znak: IBPB1/2/423-1029/10/AK, IBPP1/443-752/10/BM oraz pismem z dnia 23 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 13 listopada 2003r. Wnioskodawca (dalej: Spółka) zawarł z działającymi w Spółce organizacjami związkowymi Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (dalej: ZUZP), na mocy którego Spółka zobowiązana jest zapewnić pracownikom świadczenia turnusów rehabilitacyjnych (finansowanych ze środków bieżących w całości) – w przypadku, gdy konieczność leczenia sanatoryjnego pracowników wywołana została wypadkiem przy pracy lub wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową lub parazawodową albo gruźlicą. Faktury dokumentujące pobyt pracowników w ośrodkach wypoczynkowych (rehabilitacyjnych) wystawiane są na Spółkę. W niektórych przypadkach, Spółka przenosi na pracowników część kosztów poniesionych w związku z ich pobytem w ośrodkach rehabilitacyjnych poprzez potrącenie odpowiedniej kwoty z ich wynagrodzenia.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT od dnia 4 lipca 1993r. Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z tytułu wielu czynności dokonywanych w ramach swojej działalności, w szczególności z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

Spółka jest zobowiązana na mocy Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy do zapewnienia swoim pracownikom dodatkowych świadczeń. Tym samym zaistnienie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych ma miejsce od wejścia w życie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy tj. od dnia 13 listopada 2003r.

W świetle powyższego oraz w związku z faktem, iż ponosząc koszty świadczeń pracowniczych wykonuje ona swój obowiązek, który wynika z postanowień Zakładowego Układu Zbiorowego, wszystkie wspomniane wydatki wiążą się z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Wypełnienie zapisów ZUZP warunkuje bowiem zgodne z przepisami prowadzenie działalności gospodarczej. Dodatkowo, obok obowiązku wynikającego z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, Spółka poniżej prezentuje cel ich poniesienia.

Spółka w trosce o zdrowie swoich pracowników, w przypadku konieczności leczenia sanatoryjnego wywołanego wypadkiem przy pracy lub wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową lub pozazawodową albo gruźlicą, zapewnia swoim pracownikom takie leczenie. Celem wprowadzenia przedmiotowego świadczenia jest między innymi chęć zapewnienia jak najlepszych warunków pracy pracownikom oraz budowania zaufania do Spółki, jako pracodawcy dbającego o zdrowie swoich pracowników.

Wszystkie wskazane wydatki, jakie Spółka ponosi w celu zapewnienia swoim pracownikom dodatkowych świadczeń, związane są wyłącznie z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi.

Ponoszone wydatki na sfinansowanie turnusów rehabilitacyjnych pracowników Spółki związane są z zapewnieniem świadczeń przewidzianych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy, który zgodnie z treścią art. 9 Kodeksu pracy ma charakter normatywny i stanowi źródło przepisów prawa pracy. W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, że finansowanie turnusów rehabilitacyjnych przez Spółkę jest obowiązkiem nałożonym na nią przepisami prawa pracy. W przypadku gdyby Spółka nie wywiązała się z obowiązków wynikających z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jej pracownicy mogliby rościć wykonania powyższych zobowiązań. W oparciu o powyższe należy, zatem stwierdzić, że Spółka zobligowana jest do stosowania postanowień przyjętego układu zbiorowego pracy, ponieważ stanowi on źródło prawa pracy.

Faktury dokumentujące pobyt pracowników w Ośrodku Rehabilitacyjno – Wypoczynkowym wystawiane są na Spółkę jako usługi zwolnione z podatku VAT. Usługi te mają PKWiU 86.90.19.00-00.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka nie ma obowiązku naliczania VAT należnego na nieodpłatnym przekazaniu ww. świadczeń, przy jednoczesnym zachowaniu prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego w związku z zakupem tych świadczeń...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma obowiązku naliczania VAT należnego na nieodpłatnym przekazaniu świadczeń, przy jednoczesnym zachowaniu prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego w związku z zakupem tych świadczeń.

Nieodpłatne przekazanie świadczeń (usług) wynikających z postanowień ZUZP nie rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązku naliczenia VAT należnego na takim przekazaniu. Jednocześnie, Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z zakupem analizowanych świadczeń.

Nieodpłatne przekazanie świadczeń.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - „ dalej: ustawa o VAT), „opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT „przez odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu rozumie się przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części”. Odpowiednio art. 8 ust. 2 ustawy o VAT przez odpłatne świadczenie usług „uważa się nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (...), jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub części". W świetle powyższego, aby można było uznać przedmiotowe świadczenia za odpłatną dostawę lub odpłatną usługę podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

podatnikowi musi przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części,

cel przekazania towarów bądź usług nie jest związany z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Odnosząc się do powyższego Spółka pragnie zaznaczyć, iż w analizowanym stanie faktycznym dochodzi do świadczenia na rzecz pracowników zgodnie z nakazem wynikającym z przepisów prawa ZUZP, a więc ze świadczeniem o charakterze nieodpłatnym dokonywanym na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem poprzez wykonywanie przepisów ZUZP. Tym samym. Spółka pragnie podkreślić, iż skoro obowiązek zakupu świadczeń na rzecz jej pracowników wynikał z wiążących ją przepisów prawa pracy (zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy postanowienia układów zbiorowych pracy stanowią źródło przepisów prawa) i miał charakter obligatoryjny, to świadczenia przekazane pracownikom były przeznaczone na cel związany z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wydana 26 marca 2009r., w której organ podatkowy stwierdził, iż „nieodpłatne przekazania towarów swoim pracownikom, których obowiązek wynika z układu zbiorowego pracy i innych przepisów regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, jest czynnością związana z działalnością gospodarczą oraz służy zgodnie z przepisami praca funkcjonowaniu przedsiębiorstwa”.

Zdaniem Spółki, z literalnego brzmienia art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż na gruncie tych przepisów, nieodpłatne przekazanie towarów (nieodpłatne świadczenie usług) na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT. Na potwierdzenie tego stanowiska Spółka pragnie przytoczyć wyrok wydany przez NSA w dniu 13 maja 2008r. (sygn. I FSK 600/07), w którym stwierdzono, iż „z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że odnosi się ona do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłączenie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, co oznaczałoby, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika”.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, w związku z niespełnieniem drugiego z warunków koniecznych do potraktowania dostawy towarów bądź usług za odpłatną dostawę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (jaką jest brak związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem), zdaniem Spółki nieodpłatnie przekazane świadczenia znajdują się poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym, Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego od nieodpłatnego przekazania tych świadczeń na rzecz pracowników. Jednocześnie Spółka w przedmiotowej sprawie zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od zakupu tych świadczeń w pełnej kwocie, jako iż wydatki poniesione są w związku z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem i wynikają z nakazu ZUZP stanowiącego przepisy prawa pracy. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż konieczność ponoszenia wydatków wskazanych w stanie faktycznym wynika z przepisu prawa pracy, do jakich zalicza się zapisy ZUZP. Dokonywanie tych wydatków jest wiec jednym z warunków prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z obowiązującymi przepisami (rezygnacja z wypełniania przepisów ZUZP stanowiłoby naruszenie prawa). W tym kontekście, obowiązek ponoszenia wydatków przewidzianych ZUZP jest zbliżony swoim charakterem do obowiązków wynikających przykładowo z przepisów BHP (takich jak obowiązek zapewnienia pracownikom nieodpłatnych strojów ochronnych, napojów w trakcie pracy, itp.). Z oczywistych względów, wypełnienie obowiązków wynikających z przepisów BHP, jak i prawa pracy (ZUZP) pozostaje w ścisłym związku z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Tym samym, na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w jej ocenie, przysługuje jej pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu towarów lub usług wskazanych w stanie faktycznym przekazywanych nieodpłatnie.

Reasumując, Spółka stoi, zatem na stanowisku, ze nieodpłatne przekazanie świadczeń wynikających z postanowień ZUZP nie rodzi po jej stronie obowiązku naliczenia VAT należnego na takim przekazaniu. Jednocześnie Spółce przysługuje w tym zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego w pełnej kwocie w związku z zakupem tych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności należy wskazać, że w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Spółka na mocy Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy zobowiązana jest zapewnić pracownikom świadczenie w postaci turnusów rehabilitacyjnych (finansowanych ze środków bieżących w całości) – w przypadku, gdy konieczność leczenia sanatoryjnego pracowników wywołana została wypadkiem przy pracy lub wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową lub parazawodową albo gruźlicą. Faktury dokumentujące pobyt pracowników w ośrodkach wypoczynkowych (rehabilitacyjnych) wystawiane są na Spółkę. W niektórych przypadkach, Spółka przenosi na pracowników część kosztów poniesionych w związku z ich pobytem w ośrodkach rehabilitacyjnych poprzez potrącenie odpowiedniej kwoty z ich wynagrodzenia.

Spółka ponosząc koszty świadczeń pracowniczych wykonuje ona swój obowiązek, który wynika z postanowień Zakładowego Układu Zbiorowego, wszystkie wspomniane wydatki wiążą się z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Wypełnienie zapisów ZUZP warunkuje bowiem zgodne z przepisami prowadzenie działalności gospodarczej.

Spółka w trosce o zdrowie swoich pracowników, w przypadku konieczności leczenia sanatoryjnego wywołanego wypadkiem przy pracy lub wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową lub pozazawodową albo gruźlicą, zapewnia swoim pracownikom takie leczenie. Celem wprowadzenia przedmiotowego świadczenia jest między innymi chęć zapewnienia jak najlepszych warunków pracy pracownikom oraz budowania zaufania do Spółki, jako pracodawcy dbającego o zdrowie swoich pracowników.

Wszystkie wskazane wydatki, jakie Spółka ponosi w celu zapewnienia swoim pracownikom dodatkowych świadczeń, związane są wyłącznie z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi.

Ponoszone wydatki na sfinansowanie turnusów rehabilitacyjnych pracowników Spółki związane są z zapewnieniem świadczeń przewidzianych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy, który zgodnie z treścią art. 9 Kodeksu pracy ma charakter normatywny i stanowi źródło przepisów prawa pracy. W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, że finansowanie turnusów rehabilitacyjnych przez Spółkę jest obowiązkiem nałożonym na nią przepisami prawa pracy. W przypadku gdyby Spółka nie wywiązała się z obowiązków wynikających z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jej pracownicy mogliby rościć wykonania powyższych zobowiązań. W oparciu o powyższe Spółka stwierdza, że zobligowana jest do stosowania postanowień przyjętego układu zbiorowego pracy, ponieważ stanowi on źródło prawa pracy.

Faktury dokumentujące pobyt pracowników w Ośrodku Rehabilitacyjno – Wypoczynkowym wystawiane są na Spółkę jako usługi zwolnione z podatku VAT.

Z opisu przedmiotowej sprawy wynika zatem, że Wnioskodawca zapewnia pracownikom świadczenie w postaci turnusów rehabilitacyjnych w przypadku, gdy konieczność leczenia sanatoryjnego pracowników wywołana została wypadkiem przy pracy lub wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową lub parazawodową albo gruźlicą. Faktury dokumentujące pobyt pracowników w Ośrodku Rehabilitacyjno – Wypoczynkowym wystawiane są na Spółkę jako usługi zwolnione z podatku VAT.

Zatem mamy tutaj do czynienia z zakupem usług z zakresu ochrony zdrowia, które na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy o VAT podlegają zwolnieniu od podatku VAT.

Wnioskodawca nie ma zatem prawa do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego z ww. usługami, które nieodpłatnie przekazuje pracownikom w postaci turnusów rehabilitacyjnych.

Tym samym nie zostały spełnione przesłanki konieczne dla potraktowania nieodpłatnego świadczenia usług jako odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego uznać należy, iż w odniesieniu do nieodpłatnego przekazania świadczeń w postaci turnusów rehabilitacyjnych, przesłanką pozwalającą uznać ww. usługi za niepodlegające opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy jest fakt, iż nie występuje prawo podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Niespełnienie jednego z warunków wskazanych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT (brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze świadczonymi nieodpłatnie usługami), które muszą być spełnione aby traktować nieodpłatne świadczenie usług jako odpłatne świadczenie usług pozwala na stwierdzenie, iż świadczenie takich usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i w takiej sytuacji nie jest już konieczne analizowania czy świadczone usługi mają związek z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ pragnie również wskazać, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Natomiast wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto należy zauważyć, że inne kwestie zawarte we wniosku będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...