IBPBI/2/423-961/10/BG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. BKIP w dniu 07 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania „podatku u źródła” z tytułu należności wypłaconych przez „Zakład” Spółki położony w innym państwie i obowiązku przesyłania informacji IFT-2R i deklaracji CIT-10R z tytułu wypłaconych należności podmiotowi zagranicznemu - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 07 maja 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania „podatku u źródła” z tytułu należności wypłaconych przez „Zakład” Spółki położony w innym państwie i obowiązku przesyłania informacji IFT-2R i deklaracji CIT-10R z tytułu wypłaconych należności podmiotowi zagranicznemu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zawarła kontrakt na roboty budowlano - montażowo dla firmy w Finlandii. Planowany okres jego trwania przekracza okres 12 miesięcy. Zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania i ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka posiada na terytorium innego państwa plac budowy spełniający definicję "Zakładu". Spółka ma zamiar w przyszłości zawierać podobne umowy na terenie innych państw.

Spółka dokonała rejestracji prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium innego państwa dla celów podatkowych uzyskując numer identyfikacji podatkowej tego kraju.

Bezgotówkowe rozliczenia pieniężne prowadzonej przez "Zakład" działalności dokonywane są za pośrednictwem rachunku bankowego otwartego w tym celu w innym państwie. "Zakład" prowadzi oddzielnie księgi handlowe w innym państwie, zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym państwie, które stanowią podstawę ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym oraz podatkiem od wartości dodanej, które są płacone przez "Zakład" w innym państwie. W związku z prowadzoną działalnością „Zakład" nabywa w innym państwie usługi niematerialne, takie jak: usługi doradztwa gospodarczego, usługi księgowe oraz usługi najmu maszyn, urządzeń, narzędzi, samochodów i kontenerów. Usługi fakturowane są na "Zakład" w innym państwie. Zobowiązania wynikające z wymienionych faktur regulowane są z konta bankowego, które "Zakład" posiada w innym państwie. Spółka jest w posiadaniu certyfikatów rezydencji podatkowej podmiotów, w stosunku do których dokonuje płatności tytułem nabytych usług niematerialnych. Spółka nie dokonuje potrącenia z dokonywanych płatności zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawych, gdyż na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W opisanej sytuacji podmiot zagraniczny świadczy usługi na rzecz "Zakładu" położonego w innym państwie i uzyskuje dochody od "Zakładu" położonego w tym państwie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku należności, które spełniają przesłanki uznania je za należności licencyjne, wypłacanych kontrahentom innego państwa przez "Zakład" Spółki położony na terenie tego państwa zachodzi konieczność pobrania w Polsce podatku u źródła...

2. Czy Spółka ma obowiązek przesyłać informacje IFT-2R i deklaracje CIT-10R tytułem wypłaconych podmiotowi zagranicznemu należności przez "Zakład" Spółki położony w innym państwie...

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy dochody uzyskane przez podmiot zagraniczny tytułem świadczonych usług niematerialnych na rzecz "Zakładu" położonego w innym państwie nie podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 2 pkt 1 ustawy oraz nie występuje obowiązek pobrania przez Spółkę od dokonywanych wypłat należności zryczałtowanego podatku dochodowego wynikającego z art. 26 ust. 1 ustawy. Zdaniem Spółki, do wyżej opisanej sytuacji nie ma również zastosowania art. 26 ust. 3 i 3a ustawy w związku z czym na Spółce nie ciąży obowiązek przesłania podmiotowi zagranicznemu informacji o wysokości pobranego podatku oraz urzędowi skarbowemu informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Jest to wynikiem tego, że powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła).

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. dalej „ustawa o pdop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie przychodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Przepis art. 21 ust. 1 ustawy o pdop stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o pdop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 ustawy o pdop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o pdop.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Helsinkach dnia 8 czerwca 2009r. (Dz. U. z 2010r. Nr 37, poz. 205), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 ustawy o pdop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 26 ust. 3 i 3a ustawy o pdop płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,

2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

-sporządzone według ustalonego wzoru.

Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa w ust. 3 pkt 1, w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka posiada na terytorium Finlandii plac budowy spełniający definicję "Zakładu". Spółka ma zamiar w przyszłości zawierać podobne umowy na terenie innych państw. Spółka dokonała rejestracji prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium innego państwa dla celów podatkowych uzyskując numer identyfikacji podatkowej tego kraju. "Zakład" prowadzi oddzielnie księgi handlowe w innym państwie, zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym państwie, które stanowią podstawę ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym oraz podatkiem od wartości dodanej, które są płacone przez "Zakład" w innym państwie. Usługi fakturowane są na "Zakład" w innym państwie. Zobowiązania wynikające z wymienionych faktur regulowane są z konta bankowego, które "Zakład" posiada w innym państwie. Jak wskazuje Spółka podmiot zagraniczny świadczy usługi na rzecz "Zakładu" położonego w innym państwie i uzyskuje dochody od "Zakładu" położonego w tym państwie.

Przepisy art. 21 ustawy o pdop nie uzależniają opodatkowania dochodów od miejsca wykonania usługi ale wskazują, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski. Zakład Spółki jest podmiotem zarejestrowanym jako podatnik na terytorium Finlandii, gdzie działa jako zakład polskiej Spółki i jako zakład jest obciążany płatnościami za wyświadczone przez podmiot zagraniczny usługi. Płatności te są dokonywane z konta bankowego Zakładu posiadanego w innym państwie. Wypłacane przez Zakład Wnioskodawcy należności nie powstają zatem w Polsce. Należności te powstają w Zakładzie polskiej Spółki w Finlandii, a szczegółowe kwestie ich opodatkowania regulują przepisy obowiązujące w Finlandii. Natomiast w przypadku gdy Spółka w przyszłości będzie posiadała zakłady na terenie innych państw i zakłady te będą korzystać z usług rezydentów tych państw to kwestię opodatkowania należności regulować będą przepisy obowiązujące w tych państwach.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zauważyć iż przychody uzyskane przez podmiot zagraniczny tytułem świadczonych usług na rzecz "Zakładu" położonego w innym państwie nie podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop oraz nie występuje obowiązek pobrania przez Spółkę od dokonywanych wypłat zryczałtowanego podatku dochodowego, wynikający z art. 26 ust. 1, ust. 3 i 3a ustawy o pdop. Tym samym na Spółce nie ciąży obowiązek przesłania podmiotowi zagranicznemu informacji o wysokości pobranego podatku oraz urzędowi skarbowemu informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku.

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena „należności licencyjnych”, dlatego też wydając niniejszą interpretację tut. Organ przyjął założenie, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym wypłacane należności są należnościami licencyjnymi w świetle przepisów ustawy o pdop w związku z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.