• Interpretacja indywidualn...
  28.03.2024

IPTPB3/423-221/11-2/PM

Interpretacja indywidualna
z dnia 3 listopada 2011 r.

Artykuły przypisane do interpretacji

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 248 interpretacje.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.


INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t. j. Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont zbiorników – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont zbiorników.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest między innymi sprzedaż oleju napędowego. Dodatkowo posiada On własną stację paliw wyposażoną w dwa zbiorniki jednopłaszczowe o pojemności 56 tys. litrów każdy. Zbiorniki te są w dobrym stanie technicznym oraz posiadają wszelkie dozory i dopuszczenia do użytku przez Urząd Dozoru Technicznego.
W związku z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi przesyłowe dalekosiężne, służące do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie - stacje paliw muszą być wyposażone w zbiorniki dwupłaszczowe.
Wnioskodawca chcąc dostosować użytkowane zbiorniki do wymagań wynikających z przepisów prawa, przeprowadza prace, których zakres przedstawia się następująco:
przygotowanie do rewizji używanych zbiorników przez Urząd Dozoru Technicznego,
próba szczelności zbiorników przed wykonaniem prac remontowych,
pomiar grubości ścianek zbiorników,
wykonanie dokumentacji technicznej dot. remontu z rozporządzeniem z dnia 21 listopada 2005 r.,
wykonanie drugiego płaszcza stalowego,
sprawdzenie szczelności zbiorników po instalacji drugiego płaszcza,
wymiana zaworu antyprzepełnieniowego,
wymiana zaworu oddechowego,
wykonanie monitoringu międzypłaszczowego,
montaż elektronicznego systemu pomiarowego zastępującego obecny pomiar ręczny,
litrażowanie zbiorników po remoncie,
odbiór prac remontowych przez Urząd Dozoru Technicznego.
Koszty przeprowadzonych prac przekroczą kwotę 100 tys. zł. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, iż przedstawiany problem nie jest przedmiotem kontroli, nie były wydane w tym zakresie żadne decyzje, ani nie wszczęto wobec Niego postępowania podatkowego.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na remont zbiorników mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, czy stanowią ulepszenie środka trwałego powodujące podwyższenie wartości początkowej podlegającej amortyzacji...
Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione na powyższe prace można potraktować jako bieżące koszty uzyskania przychodów. Prace remontowe prowadzone będą podczas eksploatacji środka trwałego. Zamontowanie wewnętrznych płaszczy w zbiornikach nie spowoduje wydłużenia okresu użytkowania. Niemniej jednak, prace remontowe nie wynikają z konieczności podniesienia walorów użytkowych zbiorników i nie wiążą się z dokonywaniem ulepszeń, ponieważ pojemność i funkcje zbiorników nie ulegną zmianie.
Jak twierdzi Wnioskodawca również montaż elektronicznego systemu pomiarowego zastępującego obecny pomiar ręczny nie ma wpływu na parametry zbiorników a wynika jedynie ze zmieniającej się rzeczywistości i postępu technicznego. Ponadto wykonywane prace nie przyczynią się do wzrostu sprzedaży, a jedynie pozwolą zachować źródło przychodu, ponieważ niewykonanie ich spowoduje, iż z początkiem roku 2013 Wnioskodawca nie będzie miał możliwości prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży oleju napędowego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.
Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:
poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub
poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.
W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów ww. ustawy, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.
Wydatki poniesione na remont nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…). Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.
Stosownie zaś do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont.
Remontem – zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. 2010 r. Nr 243 poz. 1623 ze zm.) – jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego oraz użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – a więc są to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym.
Według utrwalonego orzecznictwa sądowego, z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:
przebudowa, czyli zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny, rozbudowa, tj. poprawienie składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega zatem na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji czy wymagań, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada własną stację paliw, która jest wyposażona w dwa zbiorniki jednopłaszczowe o pojemności 56 tys. litrów każdy. Przedmiotowe zbiorniki są w dobrym stanie technicznym oraz posiadają wszelkie dozory i dopuszczenia do użytku przez Urząd Dozoru Technicznego. Wnioskodawca chcąc dostosować użytkowane zbiorniki do wymagań wynikających z przepisów prawa, przeprowadza prace, których zakres sprowadza się, m.in.: do wykonywania dokumentacji technicznej dot. remontu, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005 r., wykonanie drugiego płaszcza stalowego, sprawdzenie szczelności zbiorników po instalacji drugiego płaszcza, przygotowywanie do rewizji używanych zbiorników przez Urząd Dozoru Technicznego, próby szczelności zbiorników przed wykonaniem prac remontowych, pomiaru grubości ścianek zbiorników, wymianie zaworów, wykonywanie monitoringu międzypłaszczowego, montażu elektronicznego systemu pomiarowego zastępującego obecny pomiar ręczny, litrażowanie zbiorników po remoncie jak również odbiór prac remontowych przez Urząd Dozoru Technicznego.
Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że wykonane prace nie przyczyniają się do wzrostu sprzedaży, ale w przypadku ich niewykonania z początkiem 2013 r. nie będzie miał możliwości prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży oleju napędowego.
Katalog mierników wzrostu wartości użytkowej wymieniony w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi katalogu zamkniętego. W powołanym wyżej przepisie art. 16g ust. 13 ustawodawca posługuje się zwrotem „w szczególności”, wymieniając przykładowo: okres używania, zdolność wytwórczą, jakość produktów, koszty eksploatacji, a zatem wzrost wartości użytkowej środka trwałego może się wyrażać także innymi parametrami. Zdaniem tut. Organu mierniki te mogą dotyczyć zwiększenia bezpieczeństwa użytkowania czy też poprawy parametrów w zakresie ochrony środowiska.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku zakres prac, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonuje ulepszenia posiadanych środków trwałych. Prace związane m.in. z wykonaniem drugiego płaszcza stalowego, jak również sprawdzenie szczelności zbiorników po instalacji drugiego płaszcza, czy montaż elektronicznego systemu pomiarowego przyczynią się w ocenie tut. Organu do wzrostu wartości użytkowej ww. środków trwałych. Nie są to, zatem wydatki mające charakter remontu, albowiem ich istotą nie jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego obiektu lub zużytych składników technicznych.
Podsumowując, należy uznać, iż poniesione wydatki Wnioskodawca winien zakwalifikować jako wydatki na ulepszenie środka trwałego, które zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powiększają jego wartość początkową i stanowią podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te zatem w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisy z tytułu zużycia ulepszonego środka trwałego (odpisy amortyzacyjne).
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...