ILPP1/443-318/11-2/NS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011 r. (data wpływu 22 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla produktu o symbolu PKWiU 20.20.14 – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla produktu o symbolu PKWiU 20.20.14.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest producentem preparatu „A”. Jest to środek chemiczny o działaniu dezynfekcyjnym, przeznaczony do dezynfekcji wyposażenia pomieszczeń inwentarskich, gospodarczych, pustych pieczarkarni i szklarni, magazynów, silosów, środków transportu przewożących zwierzęta itd. Substancjami aktywnymi preparatu są aldehyd glutarowy (glutaral), formaldehyd i chlorek didecylodimetyloamoniowy. Posiada on właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze. Producent wprowadza preparat do obrotu wyłącznie z przeznaczeniem do wykorzystania jako środek odkażający (dezynfekcyjny), nie przewidując innych zastosowań. Preparat zalicza się do grupy środków biobójczych i jest zarejestrowany w Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Zainteresowany klasyfikuje produkt do symbolu PKWiU z roku 2008 – 20.20.14.0 – środki odkażające.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w świetle art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz załącznika nr 3 do ustawy, poz. 107, ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, art. 1 ust. 20 pkt 17 lit. c, poz. 83 (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) oraz zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), art. 19 ust. 5, Spółka może przy sprzedaży preparatu „A” stosować 8% stawkę podatku VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz załącznika nr 3 do ustawy, poz. 107, ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, art. 1 ust 20 pkt 17 lit. c, poz. 83 (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) oraz zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), art. 19 ust. 5, preparaty odkażające o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, mające zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia wpisane do rejestru produktów biobójczych są objęte 8% stawką VAT.
W opinii Zainteresowanego, preparat „A” spełnia powyższe warunki, co jest opisane w stanie faktycznym.
Dla takiego stwierdzenia kluczowy jest fakt, że „A” jest produkowany i dostarczany wyłącznie z przeznaczeniem do wykorzystania jako środek odkażający – w konsekwencji ma zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, co jest wykazane poniżej.
Z braku odrębnej definicji „ochrony zdrowia” w ustawie, przy jej interpretacji stosuje się znaczenie literalne tego terminu – „ochrona zdrowia” obejmuje zdrowie wszelkich organizmów żywych bez względu na ich gatunek lub rodzaj oraz bez względu na miejsce zastosowania środka. Tak więc zastosowanie „wyłącznie w ochronie zdrowia” nie jest zastosowaniem wyłącznie w ochronie zdrowia ludzi w instytucjach opieki zdrowotnej, lecz w ochronie zdrowia ludzi, zwierząt, roślin i innych organizmów wszędzie tam, gdzie działanie odkażające środka chroni te organizmy przed utratą lub uszczerbkiem na zdrowiu.
W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w świetle przytoczonych przepisów ww. ustaw, przy sprzedaży preparatu „A” może stosować 8% stawkę podatku VAT.
Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego o sygnaturze ITPP2/443-18b/09/RS wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Art. 5a ustawy został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.
Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
Stosownie natomiast do treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%,
stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
W poz. 65 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%”, wymieniono sklasyfikowane w PKWiU z roku 2008 w grupowaniu ex 20.20.1 „Pestycydy i pozostałe środki agrochemiczne, z wyłączeniem środków odkażających (PKWiU ex 20.20.14)”. Natomiast, w poz. 83 tego załącznika, z grupy towarów o symbolu PKWiU ex 20.20.14.0 wskazane zostały jedynie „Środki odkażające – wyłącznie preparaty odkażające o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, mające zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, na które zostało wydane pozwolenie tymczasowe albo dokonany wpis do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych”.
Nadmienić należy, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.
Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku albo wyłączenia tylko do towarów lub usług, należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce – nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług).
Zatem obniżona stawka podatku VAT dotyczy tylko danego wyrobu/usługi z danego grupowania, tj. w przypadku poz. 65 – pestycydów i innych środków agrochemicznych, z wyłączeniem środków odkażających (PKWiU ex 20.20.14), a w przypadku poz. 83 – określonych preparatów odkażających mających zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia (PKWiU ex 24.20.14.0).
Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „w ochronie zdrowia”. W procesie stosowania prawa organ podatkowy dokonuje interpretacji norm prawnych zawartych w ustawach i rozporządzeniach za pomocą różnych wykładni. Jednakże w przypadku prawa podatkowego dominującą wykładnią jest wykładnia literalna, gdyż w prawie tym obowiązuje prymat wykładni gramatycznej.
Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 567) „ochrona” oznacza „zabezpieczenie przed zniszczeniem, szkodą, niebezpieczeństwem, ochranianie; to, co ochrania, zabezpiecza”. Z kolei przez „zdrowie” zgodnie z ww. słownikiem (s. 1256) należy rozumieć „dobry, normalny stan organizmu ludzkiego, zwierzęcego, roślinnego, stan organizmu nie dotkniętego chorobą”. Wobec powyższego, analiza treści zapisu „wyłącznie w ochronie zdrowia” – zawartego w poz. 83 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług – dokonana w oparciu o wykładnię językową prowadzi do wniosku, że przedmiotowe preparaty muszą być przeznaczone tylko do ochrony zdrowia, a więc w celu zabezpieczenia żywych organizmów przed czymś co jest niekorzystne dla ich prawidłowego funkcjonowania. Zatem „ochrona” ta dotyczy wszelkich organizmów żywych bez względu na ich gatunek lub rodzaj. Preparaty te winny mieć za zadanie obronić daną jednostkę przed czymś co może stanowić dla jej zdrowia zagrożenie.
Podkreślić należy, iż istotny z punktu widzenia „zastosowania” tych preparatów jest cel ich sprzedaży do wyłącznego stosowania w ochronie zdrowia, a nie ich dalsze, faktyczne wykorzystanie przez nabywcę. Ponadto ustawodawca w żaden sposób nie wskazuje, że przedmiotowe preparaty muszą być wykorzystywane wyłącznie przez podmioty zajmujące się ochroną zdrowia. Zatem nie ma podstaw prawnych aby uznać, że produkty te muszą być nabywane przez placówki z zakresu opieki zdrowia, tj. przychodnie, gabinety zabiegowe, stomatologiczne, kosmetyczne, hurtownie farmaceutyczne. Ważnym elementem jest sprzedaż tych produktów jako środków do zastosowania wyłącznie w ochronie zdrowia, a nie charakter miejsca, w którym zostaną one użyte.
Wskazać ponadto należy, że zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 września 2002 r. o produktach biobójczych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 252 ze zm.), produkt biobójczy stanowi substancję czynną lub preparat zawierający co najmniej jedną substancję czynną, w postaciach, w jakich są dostarczone użytkownikowi, przeznaczony do niszczenia, odstraszania, unieszkodliwiania, zapobiegania działaniu lub kontrolowania w jakikolwiek inny sposób organizmów szkodliwych przez działanie chemiczne lub biologiczne.
W świetle art. 3 pkt 2 ww. ustawy, produkt biobójczy niskiego ryzyka to produkt biobójczy, który łącznie spełnia następujące warunki:
zawiera jako substancje czynne jedną lub więcej substancji czynnych zamieszczonych w załączniku IA do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz. Urz. WE L 123 z 24.04.1998, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 23, str. 3), zwanej dalej „dyrektywą 98/8/WE”,
nie zawiera substancji potencjalnie niebezpiecznej,
w warunkach użytkowania stwarza tylko niewielkie ryzyko dla ludzi, zwierząt lub środowiska;
Stosownie natomiast do treści art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, w obrocie i stosowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą znajdować się tylko te produkty biobójcze, na które:
zostało wydane pozwolenie na wprowadzanie do obrotu, zwane dalej „pozwoleniem”,
zostało wydane pozwolenie tymczasowe,
została wydana decyzja o wpisie do rejestru produktów biobójczych niskiego ryzyka, zwana dalej „wpisem do rejestru”,
zostało wydane pozwolenie na obrót, o którym mowa w art. 54
- oraz są sklasyfikowane, opakowane i oznakowane zgodnie z wymaganiami określonymi w ustawie.
Na podstawie art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, pozwolenie wydaje oraz wpisu do rejestru dokonuje minister właściwy do spraw zdrowia, na okres nie dłuższy niż 10 lat, licząc od daty pierwszego albo kolejnego włączenia substancji czynnej do załącznika I lub IA do dyrektywy 98/8/WE, i nieprzekraczający terminu ważności określonego dla danej substancji czynnej w tych załącznikach.
Z kolei, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, wnioski o wydanie pozwolenia, pozwolenia tymczasowego albo wpisu do rejestru, zmiany danych stanowiących podstawę wydania pozwolenia, pozwolenia tymczasowego albo wpisu do rejestru, przedłużenie terminu ważności pozwolenia, pozwolenia tymczasowego albo wpisu do rejestru podmiot odpowiedzialny składa do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zwanego dalej „Prezesem Urzędu”.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest producentem preparatu „A”. Jest to środek chemiczny o działaniu dezynfekcyjnym, przeznaczony do dezynfekcji wyposażenia pomieszczeń inwentarskich, gospodarczych, pustych pieczarkarni i szklarni, magazynów, silosów, środków transportu przewożących zwierzęta itd. Substancjami aktywnymi preparatu są aldehyd glutarowy (glutaral), formaldehyd i chlorek didecylodimetyloamoniowy. Posiada on właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze. Producent wprowadza preparat do obrotu wyłącznie z przeznaczeniem do wykorzystania jako środek odkażający (dezynfekcyjny), nie przewidując innych zastosowań. Preparat zalicza się do grupy środków biobójczych i jest zarejestrowany w Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Zainteresowany klasyfikuje produkt do symbolu PKWiU z roku 2008 – 20.20.14.0 – środki odkażające. Ponadto, przedmiotowy środek ma zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia.
Mając na uwadze przedstawiony wyżej opis stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione łącznie przesłanki warunkujące zastosowanie przy dostawie preparatu „A” obniżonej stawki podatku VAT, gdyż przedmiotowy preparat jest:
środkiem odkażającym o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych,
produkowany i dostarczany wyłącznie z przeznaczeniem do wykorzystania jako środek odkażający – ma zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia,
wpisany do rejestru produktów biobójczych.
Reasumując, Spółka ma prawo do zastosowania od dnia 1 stycznia 2011 r. obniżonej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% przy sprzedaży preparatu „A” sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 20.20.14, na podstawie art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 w związku z poz. 83 załącznika nr 3 do ustawy.
Należy podkreślić, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru wskazanego we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejszej interpretacji udzielono wyłącznie w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Zainteresowanego.
W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności klasyfikacji PKWiU przedmiotowego preparatu, udzielona interpretacja traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.