IPPP2-443-1228/08/11-4/S/MK/IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25.01.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 3068/10, stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 31.07.2008 r. (data wpływu 04.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dywidendy wypłacanej przez Spółkę zarówno w postaci praw do znaku towarowego jak i częściowo w postaci praw do znaku towarowego, a częściowo w formie pieniężnej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 04.08.2008 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dywidendy wypłacanej przez Spółkę zarówno w postaci praw do znaku towarowego jak i częściowo w postaci praw do znaku towarowego, a częściowo w formie pieniężnej.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Sp. z o.o. (dalej: „A.”, „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest liderem na polskim rynku dystrybucji dóbr kultury (prasy, książek, muzyki). Jedynym udziałowcem A. jest Narodowy Fundusz Inwestycyjny... S.A. (dalej „Udziałowiec” lub „NFI”). W 2007 roku i w latach poprzednich Spółka osiągnęła zysk. Na podstawie uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników w sprawie podziału zysku, Spółka wypłaciła za 2007 r. dywidendę. W swojej działalności Wnioskodawca wykorzystuje zastrzeżone znaki towarowe (dalej: „znaki towarowe”). Zostały one stworzone i zarejestrowane przez Spółkę w urzędzie patentowym. Znaki towarowe Spółki są powszechnie rozpoznawalne na terytorium Polski. Stanowią istotny element majątku Spółki. W związku z powyższym, Zgromadzenie Wspólników zamierza podjąć uchwałę o wypłacie dywidendy w części w formie gotówkowej, a w części w formie niepieniężnej, tzn. w postaci przysługujących Spółce praw do znaków towarowych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w przytoczonym stanie faktycznym wypłata dywidendy przez Spółkę na rzecz Udziałowca, zarówno w postaci praw do znaków towarów, jak i częściowo w postaci praw do znaków towarowych, a częściowo w formie pieniężnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym wypłata dywidendy na rzecz Udziałowca w postaci przeniesienia prawa do znaków towarowych nie jest opodatkowana VAT, w szczególności nie stanowi odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług. Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle stanu faktycznego nie można w stosunku do opisanej sytuacji mówić także o nieodpłatnym świadczeniu usług na mocy art. 8 ust 2 ustawy VAT.
Świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT
Zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast, zgodnie z art. 8 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Z cytowanych przepisów wynika, że konstrukcja usługi (jako czynności opodatkowanej VAT) wymaga, aby wystąpiły następujące elementy:
świadczenie (a więc zachowanie się dłużnika zgodne z treścią zobowiązania zadośćczyniące godnemu ochrony interesowi wierzyciela);
podmiot świadczący;
beneficjent (osoba, jednostka, na której rzecz podmiot zobowiązany świadczy).
Ponadto, jak wskazuje art. 5 ustawy o VAT — opodatkowaniu podlega jedynie odpłatne świadczenie usług. Art. 8 ust. 2 ustawy o VAT przewiduje co prawda zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem, lecz przepis ten obejmuje jedynie sytuację, gdy:
świadczenie dokonane jest na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz
wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części - tak więc, w ocenie Spółki, nie znajduje on w przedmiotowej sprawie zastosowania (przekazanie znaku towarowego nie może zostać uznane za przekazanie na cele osobiste ani za przekazanie nie związane z prowadzonym przedsiębiorstwem).
Powyższa teza znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów skarbowych, m.in. Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2005 r, sygn. 1471/NUR1/443-296/1/05/GW. Potwierdzenie przyjętego we wniosku założenia Spółki można znaleźć również w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. III SA/Wa 3537/06 i III SA/Wa 3630/06), zgodnie z którymi nieodpłatne przekazanie infrastruktury jest czynnością związaną z prowadzonym przedsiębiorstwem podatnika i nie podlega opodatkowaniu, mimo prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego.
Zdaniem Spółki, z powyższego wynika wniosek, że aby uznać, iż rozporządzenie znakiem towarowym poprzez przekazanie praw do niego w drodze dywidendy, podlega opodatkowaniu VAT, kumulatywnie spełnione muszą zostać następujące przesłanki:
istnieje świadczenie,
istnieje podmiot świadczący,
istnieje beneficjent,
świadczenie jest odpłatne.
W ocenie Spółki konieczne jest zatem wystąpienie odpłatności świadczenia, a więc fakt, iż danemu świadczeniu zobowiązanego odpowiada świadczenie wzajemne. Zgodnie z art. 468 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. -Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) świadczeniem wzajemnym jest świadczenie będące przedmiotem zobowiązań z umów wzajemnych, które to świadczenia powinny być spełnione jednocześnie, chyba że z umowy, z ustawy albo z orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu wynika, iż jedna ze stron obowiązana jest do wcześniejszego świadczenia.
Na gruncie wykładni językowej pojęcie „odpłatności” należy rozumieć jako zapłatę za pracę, należność. Przede wszystkim wskazać należy, że pomiędzy otrzymaną zapłatą, a wykonanym świadczeniem (dostawą towarów czy też usługą) powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. a podatku od towarów i usług, VAT, 2007, wyd. II).
Natura prawna dywidendy
Prawo wspólnika do wypłaty dywidendy wynika z ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm., dalej: „KSH”. Dywidenda jest to czysty zysk przeznaczony uchwalą do podziału. Ogólne prawo wspólnika do zysku staje się skonkretyzowane z chwilą podjęcia uchwały przez wspólników co do podziału tego zysku. Od tego momentu mają oni roszczenie wobec spółki o wypłatę dywidendy (por. A Kidyba, Komentarz do art. 191 kodeksu spółek handlowych Kodeks spółek handlowych. Tom I, Komentarz do art. 1-300 k.s.h.,2007. wyd. V.).
Z powyższego wynika, iż wypłata dywidendy przez spółkę handlową stanowi wypełnienie zobowiązania wobec wspólnika, zaspokojenie jego uzasadnionego roszczenia wynikającego z mocy prawa a skonkretyzowanego na mocy odpowiedniej uchwały. Świadczeniu spółki nie odpowiada zatem żadne wzajemne świadczenie wspólnika.
W związku z powyższym, wypłata dywidendy w formie rzeczowej przez A. na rzecz Udziałowca jest wynikiem obowiązku prawnego, a nie wynika z dwustronnych regulacji umownych (gdzie występuje świadczący usługę i beneficjent świadczenia). W konsekwencji przedmiotowa czynność nie jest opodatkowana VAT. Ponadto, w ocenie Spółki, w celu uznania, iż mamy do czynienia ze świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu VAT konieczny jest bezpośredni stosunek prawny łączący usługodawcę z usługobiorcą. Dostawa towarów lub świadczenie usług pod tytułem odpłatnym mogą zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towarów lub świadczącym usługę i ich beneficjentem istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. W ocenie Spółki obowiązek przekazania dywidendy na rzecz NFI nie wynika z dwustronnej umowy zawartej pomiędzy Spółką, a Udziałowcem. W szczególności, takiego zobowiązania nie stanowi umowa spółki (akt powołujący Spółkę) jako, że Spółka nie jest stroną tej umowy.
W świetle opisywanego stanu faktycznego brak jest zarówno wynagrodzenia stanowiącego ekwiwalent za wypłaconą dywidendę, jak i bezpośredniego stosunku prawnego łączącego Spółkę z Udziałowcem, z którego wynikałby obowiązek prawny do wypłaty dywidendy. W konsekwencji, w ocenie Spółki wykładnia językowa art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT prowadzi da wniosku, iż przedmiotowa czynność nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Wykładnia przepisów prawa podatkowego nie może być bowiem wykładnią rozszerzającą. Ponadto, wykładnia przepisów ustawy o VAT nie może prowadzić w praktyce do podważenia instytucji cywilnoprawnej (w drodze wykładni, a nie na podstawie wyraźnego przepisu prawa).
Orzecznictwo ETS
Stanowisko Spółki znajduje uzasadnienie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: „ETS”). ETS w sprawie C-16/93 Tolsma zaprezentował pogląd, iż świadczenie usług jest opodatkowane VAT tylko wówczas, gdy istnieje bezpośredni stosunek prawny łączący świadczącego usługę oraz beneficjenta świadczenia, który jednocześnie musi stanowić stosunek o charakterze świadczenia wzajemnego (wynagrodzenie za świadczoną usługę).
Spółka podkreśla, że bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia jasno zindywidualizowana korzyść dostawcy towaru lub świadczącego usługę wynikająca z faktu wykonania dostawy i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności (sprawa C 102/86 Apple end Pear Development Council). Podobne stanowisko podzielił ETS w sprawie C-154/80 Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA, w której stwierdził, że pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem świadczenia musi istnieć bezpośredni związek.
Stanowiska organów skarbowych
A. pragnie podkreślić, iż kwestia opodatkowania VAT wypłaty dywidendy w formie znaków towarowych nie była częstym przedmiotem analizy organów podatkowych. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 21 września 2006 r. (sygn. 1471/NUR1/443-246/06/IK), przeniesienie własności akcji w wyniku wypłaty dywidendy rzeczowej nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług za wynagrodzeniom w znaczeniu ustawy o VAT (pismo dostępne na stronie internetowej Ministerstwa Finansów).
W uzasadnieniu Naczelnik podkreślał, że „nie możemy w stosunku do opisanej (..) sytuacji (dywidenda w formie papierów wartościowych) mówić o dostawie towarów ani o świadczeniu usług z uwagi na fakt, iż przekazanie akcji nastąpiło w formie dywidendy, która stanowi jednostronne świadczenie Spółki na rzecz akcjonariuszy i nie stanowi czynności dokonywanej w zamian za wynagrodzenie”.
Dywidenda w formie rzeczowej
Traktowanie dywidendy wypłaconej w formie pieniężnej jako czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT nie jest w praktyce kwestionowane. Przykładowo na takim stanowisku stanął Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w interpretacji z dnia 15 grudnia 2004 r.: „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega również otrzymanie przez Podatnika dywidenda z tytułu posiadania udziałów i akcji innych spółek”, jako że dywidenda nie stanowi opłaty za żadną usługę (a wystąpienie świadczenia wzajemnego, jak twierdzi Naczelnik jest elementem konstytutywnym usługi).
Spółka pragnie zatem zwrócić również uwagę na to, że wywodzenie wniosku, że tego rodzaju świadczenie jest jedną z czynności opodatkowanych VAT, jedynie z faktu, że przedmiotem dywidendy w tej konkretnej sprawie jest prawo do znaku towarowego a nie pieniądz, byłoby niewłaściwe. ETS w sprawie C-330/95 Goldsmiths stanął na stanowisku, że nie jest zgodne z prawem wspólnotowym dyskryminowanie transakcji dotyczących świadczeń rzeczowych (w sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia ETS zajmował się zamianą biżuterii na usługi marketingowe) a świadczeń w pieniądzu. Podsumowując, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie prawa do znaków towarowych w formie dywidendy rzeczowej (lub w części w formie dywidendy rzeczowej i w części w formie pieniężnej) nie jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.
Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.
Przy wypłacie dywidendy w formie udziałów i akcji istotne będą okoliczności w jakich jest realizowane wydanie papierów wartościowych w ramach wypłaty dywidendy. Zatem opodatkowaniu więc podlegają jedynie czynności podatnika, które wykonuje on w takim charakterze. Tylko działalność, która jest wykonywana w ramach profesjonalnej, zawodowej aktywności danego podmiotu, wywołuje konsekwencje w podatku VAT.
Organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z dnia 04.11.2008 r. znak IPPP2/443-1228/08-2/MK uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.
Wezwaniem z dnia 21.11.2008 r. (data wpływu 24.11.2008 r.), złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Strona wezwała tut. Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 04.11.2008 r. znak IPPP2/443-1228/08-2/MK w zakresie, w jakim stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe.
Ponownie rozpatrując sprawę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 12.12.2008 r. znak IPPP2/443-1228/08-3/MK stwierdził, iż nie zachodzą przesłanki uzasadniające zmianę wydanej interpretacji z dnia 04.11.2008 r. znak IPPP2/443-1228/08-2/MK.
Na powyższe rozstrzygnięcie, zachowując ustawowy termin, Strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14.07.2009 r. sygn. akt III SA/Wa 331/09 uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, iż nie może ona być wykonana w całości.
Ww. wyrok był przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 19.10.2010 r. sygn. akt I FSK 1670/09 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie z dni 25 stycznia 2011 r. uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 3068/10, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarem, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są zaś rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 w/w ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż dostawę towarów stanowią co do zasady tylko czynności mające za przedmiot towar, natomiast usługę stanowią te wszystkie czynności podatnika wykonywane w ramach działalności gospodarczej, których nie można zaklasyfikować jako dostawy towarów. Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT wskazać należy, iż usługą jest każde świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument (beneficjent), tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).
Kwestie dotyczące uznania konkretnej czynności za świadczenie usług w rozumieniu podatku od towarów i usług były wielokrotnie przedmiotem rozważań Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zgodnie ze stanowiskiem ETS wyrażonym w szeregu orzeczeniach (C-16/93, C-89/81, C-154/80, C-498/99), za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu uważane mogą być takie sytuacje, w których istnieje bezpośredni związek pomiędzy daną czynnością a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem. W orzeczeniu C-154/80 Trybunał stwierdził, że podstawą opodatkowania z tytułu wykonania usługi „jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie za usługę i że usługa jest tym samym opodatkowana tylko, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem”.
Z kolei w świetle orzeczeń ETS (wyrok C-102/86, C-16/93 oraz C154/80) czynność uznaje się za odpłatną, gdy są spełnione następujące warunki:
istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
Także w sprawie C-16/93 (Tolsma) ETS stwierdził, iż warunkiem opodatkowania świadczenia za wynagrodzeniem jest istnienie stosunku prawnego, w ramach którego dochodzi do wymiany wzajemnych świadczeń pomiędzy świadczącym usługę a usługobiorcą. Przy wypłacie dywidendy, w ocenie Sądu, nie istnieje taki stosunek prawny, w wyniku którego dochodzi do wzajemnych świadczeń.
Ze złożonego wniosku wynika, iż jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest Narodowy Fundusz Inwestycyjny...S.A. (dalej „Udziałowiec” lub „NFI”). W 2007 roku i w latach poprzednich Spółka osiągnęła zysk. Na podstawie uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników w sprawie podziału zysku, Spółka wypłaciła za 2007r. dywidendę. W swojej działalności Wnioskodawca wykorzystuje zastrzeżone znaki towarowe (dalej: „znaki towarowe”). Zostały one stworzone i zarejestrowane przez Spółkę w urzędzie patentowym. Znaki towarowe Spółki są powszechnie rozpoznawalne na terytorium Polski. Stanowią istotny element majątku Spółki. W związku z powyższym, Zgromadzenie Wspólników zamierza podjąć uchwałę o wypłacie dywidendy w części w formie gotówkowej, a w części w formie niepieniężnej, tzn. w postaci przysługujących Spółce praw do znaków towarowych.
Na podstawie art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037 ze zm., dalej: KSH), udziałowiec ma prawo do udziału w zyskach spółki, której akcji jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą zgromadzenia do wypłaty. Wypłata dywidendy stanowi zatem jednostronne świadczenie spółki na rzecz akcjonariusza. Przepisy KSH nie określają formy wypłaty dywidendy. W doktrynie jednak (por. A. Kidyba, Kodeks Spółek Handlowych Komentarz, art. 192, str. 297, 2007 r.), zgodnie przyjmuje się, że wypłata dywidendy może nastąpić w także w naturze, na przykład w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Praktyka wskazuje zarazem, że możliwa jest wypłata dywidendy także pod postacią aktywów rzeczowych spółki. Zatem w świetle postanowień KSH, wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej. Źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez udziałowca nie jest umowa cywilnoprawna, ale uchwała walnego zgromadzenia udziałowców. Jest to czynność wyraźnie uregulowana w KSH i nie mają do niej zastosowania przepisy kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany. Ponadto należy podkreślić, iż w związku z treścią KSH decyzja o wypłacie dywidendy jest podejmowana przez zgromadzenie akcjonariuszy - organ nadrzędny Spółki, na decyzję którego Spółka (reprezentowana przez zarząd, który prowadzi bieżące sprawy Spółki) nie ma wpływu. W związku z tym uprawnione jest twierdzenie, iż czynność polegająca na wypłacie dywidendy nie jest czynnością polegającą na dysponowaniu przez Spółkę własnym majątkiem, lecz raczej jest to czynność będąca wykonaniem określonej dyspozycji udziałowców. Wypłata dywidendy nie powinna być zatem klasyfikowana jak zwykła czynność dyspozycji majątkiem Spółki polegająca na jego sprzedaży lub zbyciu w inny sposób i w konsekwencji opodatkowana podatkiem od towarów i usług.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż wypłaty przez Spółkę dywidendy na rzecz udziałowca, zarówno w postaci praw do znaków towarowych, jak częściowo w postaci praw do znaków towarowych a częściowo w formie pieniężnej nie można uznać za świadczenie usługi w rozumieniu wyżej powołanego art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie dochodzi bowiem do wzajemnego świadczenia pomiędzy wypłacającym dywidendę, tj. Wnioskodawcą, a udziałowcem dywidendę otrzymującym. W zamian za wypłaconą dywidendę Strona nie otrzymuje od udziałowca żadnego świadczenia. Czynność ta ma charakter jednostronnego świadczenia Wnioskodawcy na rzecz udziałowca i nie jest wykonywana za wynagrodzeniem. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż wypłata dywidendy na rzecz Udziałowca w postaci przeniesienia prawa do znaków towarowych nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług w szczególności nie stanowi odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, uznać należy za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji z dnia 04.11.2008 r. znak IPPP2/443-1228/08-2/MK.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.