ILPB1/415-125/07-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2007 r. (data wpływu 10 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10 września 2007 r. Spółka Jawna złożyła ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Wniosek podpisany był przez Pana Z. S.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Jawna prowadzi działalność produkcyjną oraz handlową na terenie kraju w zakresie sprzedaży pieczywa oraz wyrobów cukierniczych. W skład spółki wchodzą trzy osoby. W ramach prowadzonej działalności jeden ze wspólników podjął decyzję o wystąpieniu z firmy i odsprzedaży swoich udziałów kapitałowych, które obejmują zwrot wniesionych do spółki wkładów, a także nadwyżkę majątkową. Wnioskodawca wskazał, że w świetle przepisów art. 65 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, wystąpienie wspólnika ze spółki jawnej powoduje obowiązek rozliczenia udziału kapitałowego wspólnika.

Wnioskodawca podał, że pozostający w firmie wspólnicy podjęli decyzję o odkupieniu udziałów kapitałowych, zaciągając jednocześnie kredyt inwestycyjny na refinansowanie całości zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na refinansowanie zakupu udziałów kapitałowych wspólnika stanowią koszt uzyskania przychodów dla firmy...

Wnioskodawca uważa, iż zapłacone odsetki od kredytu inwestycyjnego zaciągniętego na refinansowanie zakupu udziałów kapitałowych stanowią koszt uzyskania przychodów dla firmy.

Wnioskodawca argumentuje, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszystkie wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w art. 23 ustawy stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Wnioskodawca wskazał, że każdy zatem wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu tj. zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związany z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić będzie koszt uzyskania przychodów dla firmy.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli nabycie udziałów ma wpływ – choćby pośredni – na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie źródła przychodów w spółce, to wydatki związane z zaciągniętym na ten cel kredytem podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Podano, że nabycie udziałów od trzeciego wspólnika pośrednio przyczyni się do zwiększenia obrotów, poszukiwania nowych rynków zbytu, dalszych inwestycji oraz rozwoju. Spółka przekształci się w firmę rodzinną (ojciec i syn), w której lepsza będzie możliwość komunikacji oraz zarządzania środkami finansowymi. Wypracowany zysk łatwiej będzie przeznaczyć na cele rozwojowe firmy.

Wnioskodawca uważa, iż nabycie udziałów od trzeciego wspólnika będzie związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodu, bowiem jeżeli wspólnicy nie zdecydowaliby się na odkupienie udziałów kapitałowych, dalsze funkcjonowanie firmy byłoby zagrożone. Spółka zmuszona byłaby do zakończenia działalności oraz podziału majątku, gdyż pozostający w firmie wspólnicy nie zgadzają się na sprzedaż części spółki osobie trzeciej. Jednocześnie występujący z firmy wspólnik nie wyraża chęci pozostania w niej.

Wnioskodawca podał, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów (…). Wskazano, iż użycie przez ustawodawcę określenia „wydatków na nabycie” udziałów oznacza, że do kosztów – ale dopiero z chwilą sprzedaży udziałów – zalicza się wszelkie koszty bezpośrednio warunkujące nabycie tych udziałów, bez których poniesienia nie byłoby możliwe skuteczne ich nabycie. Odsetki od kredytu zaciągniętego w celu sfinansowania nabycia udziałów w spółce nie zalicza się do wydatków bezpośrednio związanych z ich nabyciem. Należy bowiem rozróżnić wydatki na nabycie udziałów od źródeł finansowania tego rodzaju wydatków.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone odsetki, które nie są poniesione bezpośrednio na nabycie udziałów (stanowią jedynie źródło finansowania tego rodzaju wydatku) mogą zarazem, wobec ich wpływu na generowanie przychodu oraz zabezpieczenie jego źródła, stanowić koszt uzyskania przychodów dla firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ocena, czy w konkretnym przypadku pomiędzy poniesieniem kosztu a możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek przewidziany w art. 22 ust.1 ww. ustawy, winna doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł przyczynić się do osiągnięcia przez podatnika przychodu z danego źródła.

Ze stanu faktycznego oraz z przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94 poz. 1037 ze zm.) wynika, że własność udziałów przysługuje wspólnikom spółki jawnej. „Udział" jest to określona wartość wyrażona pieniężnie, odpowiadająca wartości wkładu rzeczywiście wniesionego przez wspólnika do spółki jawnej (art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych) i określająca prawa majątkowe wspólnika w spółce, tzn. mające wpływ na wartość majątku przypadającego wspólnikowi w przypadku jego wystąpienia (art. 65 Kodeksu spółek handlowych), czy też jej rozwiązania (art. 82 § 2 Kodeksu spółek handlowych).

W związku z powyższym wszelkie koszty związane z nabyciem udziałów ponosić będzie wspólnik spółki jawnej. Ze względu na wyłączne prawo rozporządzania udziałem przez wspólnika spółki jawnej, spółka jawna nie ma prawa zaliczać do swoich kosztów tego typu wydatków poniesionych przez jej wspólników.

Końcowo należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych, albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e. Jednak w przedmiotowej sprawie przepis ten nie może mieć zastosowania, bowiem odnosi się on m.in. do wydatków na objęcie lub nabycie udziałów w spółce mającej osobowość prawną.

Zgodnie bowiem z treścią z art. 22 § 1 ww. ustawy Kodeks spółek handlowych spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Spółka jawna nie posiada jednak osobowości prawnej, zarezerwowanej dla osób prawnych, którymi, zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.