IPPB2/415-2/10-5/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.12.2009 r. (data wpływu 04.01.2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 18.03.2010 r., data wpływu 22.03.2010 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-2/10-2/MK z dnia 09.03.2010 r. (data nadania 09.03.2010 r., data doręczenia 15.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów osób zatrudnionych na kontraktach menadżerskich – jest:

nieprawidłowe – w części dotyczącej ustalenia przychodu z tytułu pokrycia kosztów przejazdu, noclegów, diet i innych należności związanych z dojazdem zarządzającego na szkolenie, konferencje i zjazdy, mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

prawidłowe - w części dotyczącej ustalenia przychodu z tytułu pokrycia przez spółkę kosztów udziału w organizowanych szkoleniach, konferencjach zjazdach mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Uzasadnienie

W dniu 04.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów osób zatrudnionych na kontraktach menadżerskich.

Pismem z dnia z dnia 09.03.2010 r. Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przesłanie dokumentu z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla osoby która podpisała wniosek o udzielenie interpretacji w imieniu Spółki. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15.03.2010 r., natomiast w dniu 22.03.2010 r. (w terminie) pismem z dnia 18.03.2010 r. przesłano brakujące dokumenty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca P S.A. zatrudnia pracowników („Zarządzających”). którzy świadczą usługę dla Spółki na podstawie kontraktu menadżerskiego (który rozliczany jest jak umowa zlecenie).

Kontrakt menadżerski stanowi, że:

„Zarządzający” będzie wykonywał swoje obowiązki w pełnej dyspozycyjności w czasie i w terminach, jakich wymagać będzie interes spółki i należyte wykonywanie przedmiotu umowy.

Miejscem wykonywania przedmiotu umowy jest terytorium RP.

Kontrakt menadżerski gwarantuje „zarządzającym”:

1. „ zwrot kosztów w czasie trwania umowy przejazdów, przelotów, kosztów pobytu w hotelach oraz kosztów posiłków poniesionych w związku z wykonywaniem powierzonych mu obowiązków. Zwrot przez Spółkę kosztów poniesionych przez Zarządzającego z tego tytułu nastąpi na podstawie stosownych dokumentów finansowych uwzględniających rodzaj i zakres poniesionych wydatków”.

2. „ Spółka zapewni oraz pokryje koszty udziału zarządzającego w szkoleniach, konferencjach, zjazdach mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych bądź charakter spotkań branżowych. Rozliczenie niniejszych kosztów nastąpi na podstawie stosownych dokumentów finansowych uwzględniających rodzaj i zakres poniesionych wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka powinna wysokość kosztów poniesionych z tytułu świadczeń gwarantowanych kontraktem menadżerskim, wymienionych w pkt 1 przedstawionego powyżej stanu faktycznego, zaliczyć do przychodu „Zarządzającego” i w związku z tym odprowadzić należny podatek, czy może wymienione świadczenia korzystają ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

2. Czy Spółka powinna wysokość kosztów, poniesionych z tytułu świadczeń gwarantowanych kontraktem menadżerskim, wymienionych w pkt 2 przedstawionego powyżej stanu faktycznego, zaliczyć do przychodu „Zarządzającego” i w związku z tym odprowadzić należny podatek...

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź w zakresie pytania pierwszego udzielona zostanie odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy

W ocenie Zarządu P S.A. dodatkowe świadczenia pozapłacowe należne z tytułu kontraktu menadżerskiego nie stanowią przychodu dla zarządzającego z uwagi na fakt, że otrzymane świadczenia służą do prawidłowego realizowania przez zarządzającego postanowień kontraktu menadżerskiego. Zawarte kontrakty menadżerskie nie dają podstaw do przyjęcia, że w sprawie ma miejsce przysporzenie majątku zarządzającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe – w części dotyczącej ustalenia przychodu z tytułu pokrycia kosztów przejazdu, noclegów, diet i innych należności związanych z dojazdem zarządzającego na szkolenie, konferencje, zjazdy mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych, prawidłowe - w części dotyczącej ustalenia przychodu z tytułu pokrycia przez spółkę kosztów udziału w organizowanych szkoleniach, konferencjach zjazdach mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 Nr 51 poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a, 52c wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza, że przychody podatnika, który na podstawie kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, są przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 powołanej ustawy. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji źródła przychodu.

Kontrakt menedżerski jest typem umowy nienazwanej, opartej zgodnie z art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), na umowie zlecenia. Stanowi on, że do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniach. Przez zawarcie kontraktu menedżerskiego przyjmujący zlecenie zobowiązuje się za wynagrodzeniem do stałego wykonywania czynności zarządzania przedsiębiorstwem zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz. Natomiast konieczność ponoszenia przez Spółkę wydatków na rzecz zleceniobiorcy, musi wynikać z prawidłowo zawartej umowy.

Z powyższego przepisu wynika, że przychody z kontraktów menedżerskich dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, stąd wszystkie elementy umowy cywilnoprawnej kontraktu menedżerskiego będą stanowiły całość wynagrodzenia podlegającego opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze innych nieodpłatnych świadczeń.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zatrudnia pracowników, którzy świadczą usługę w zakresie zarządzania dla Spółki na podstawie kontraktu, menadżerskiego. W ramach świadczenia tych usług do obowiązków menedżera należeć ma m.in. udział zarządzającego w szkoleniach, konferencjach, zjazdach w związku z wykonywaniem powierzonych mu obowiązków. Zgodnie z zawartą umową kontraktu menadżerskiego Spółka pokrywa koszty związane z udziałem zarządzającego w szkoleniach, konferencjach, zjazdach mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych bądź charakter spotkań branżowych.

Kwestię procedury zwrotu kosztów podróży służbowych i innych wydatków związanych z wyjazdami służbowymi osób niebędących pracownikami należy rozpatrywać na tle przepisów bądź postanowień regulaminów i statutów osoby prawnej, określających ich prawa i obowiązki, zakres oraz warunki zwrotu ww. należności.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są: diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,

2. podróży osoby niebędącej pracownikiem.

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby nie będącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub

2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji (art. 21 ust.13 ww. ustawy).

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) powołanej ustawy przysługuje do wysokości wynikającej z przepisów:

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na terenie kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Mając na uwadze powyższe organ podatkowy zauważa, że zasada swobody umów umożliwia stronom zawarcie w umowie zapisu, dotyczącego zwrotu wydatków poniesionych w ramach wykonania umowy.

W związku z powyższym, jeżeli w przedstawionym stanie faktycznym Spółka zwraca zatrudnionym osobom świadczenia z tytułu wydatków związanych z wyjazdami służbowymi w celu udziału w szkoleniach na podstawie zapisów zawartych kontraktów menedżerskich, to otrzymane z tego tytułu świadczenia w ramach powyższych przepisów korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) wyżej cyt. ustawy do wysokości limitów określonych w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Natomiast gdy z zawartej umowy kontraktu menadżerskiego wynika, że Spółka z własnych środków bezpośrednio finansować będzie koszty udziału zarządzających w organizowanych szkoleniach mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych w przedmiocie prawidłowego realizowania postanowień kontraktu menadżerskiego wartość pokrytych przez Spółkę kosztów nie stanowi dla zarządzających przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Reasumując wysokość kosztów poniesionych z tytułu świadczeń gwarantowanych kontraktem menadżerskim, stanowi przychód „zarządzającego” z tytułu działalności wykonywanej osobiście korzystający ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitów określonych w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, natomiast kwota zwróconych kosztów ponad ustalone limity stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, od którego Wnioskodawca powinien odprowadzić należny podatek. Natomiast wartość pokrytych kosztów udziału w szkoleniu nie stanowi przychodu zarządzającego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.