IPTPB1/415-4/11-6/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) i z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia i materiałów, sfinansowanych ze środków przyznanych przez Urząd Pracy – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 8 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia i materiałów, sfinansowanych ze środków przyznanych przez Urząd Pracy.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 kwietnia 2011 r., Nr IPTPB1/415-4/11-2/AG, na podstawie art. 169 § 1 wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w związku z art. 14d ustawy Ordynacja podatkowa, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 19 kwietnia 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 26 kwietnia 2011 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismami: z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) oraz z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.). Ww. pisma nadane zostały w polskiej placówce operatora publicznego odpowiednio: w dniu 22 kwietnia 2011 r., w dniu 28 kwietnia 2011 r. i w dniu 17 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako osoba bezrobotna, w ramach projektu ”Moja szansa”, współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej: Kapitał Ludzki, Działania 6.1, Poddziałania 6.1.3., uzyskał w 2010 r. jednorazową pomoc finansową w wysokości 18.600,00 zł na podjęcie działalności gospodarczej, w szczególności na zakup środków trwałych, wyposażenia i materiałów związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie projektów medialnych. Wskazał, iż chciałby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia i materiałów, które zostały sfinansowane środkami na podjęcie działalności. Uważa, iż środki trwałe zakupione za środki na podjęcie działalności, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku wyposażenia i materiałów sprawa przedstawia się odmiennie. Ustawodawca na mocy art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy zwolnił z opodatkowania jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Z kolei na mocy art. 23 ust.1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznał za koszt uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt: 46, 47a, 47c, 116, 122, 129, 136 i 137 ww. ustawy. W przepisie tym nie wymieniono art. 21 ust. 1 pkt 121 powyższej ustawy, co oznacza, iż wydatki poniesione na zakup wyposażenia i materiałów, zakupione za środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Analogiczne stanowisko ww. kwestii zawarte jest w interpretacjach zamieszczonych na łamach wydawnictwa „Gazety podatkowej”, którą załączono do przedmiotowego wniosku.

W załączeniu do pisma z dnia 22 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca przesłał kserokopię artykułu opublikowanego w gazecie, zawierającego fragment interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 października 2010 r. Nr ILPB1/415-919/10-2/AMN.

Następnie w piśmie z dnia 27 kwietnia 2011 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca poinformował, iż prowadzona przez Niego działalność gospodarcza, opodatkowana jest na zasadach ogólnych, z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a ponadto, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług. Dodał, iż wyposażenie i materiały nabył po rozpoczęciu działalności gospodarczej. Wskazał również, iż ww. jednorazowa pomoc finansowa na pokrycie wydatków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przyznana została na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w umowie o przyznaniu tych środków powołano bowiem ww. ustawę.

Ponadto w załączeniu do pisma z dnia 17 maja 2011r. przesłana została informacja Powiatowego Urzędu Pracy w Skierniewicach dotycząca przedmiotowej sprawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione w 2010 r. na zakup wyposażenia i materiałów, sfinansowane z dotacji opisanej powyżej, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów podatkowych...

Wnioskodawca wskazał, iż w ostatnim czasie pojawiły się interpretacje, według których środki na podjęcie działalności gospodarczej przyznane bezrobotnemu kwalifikowane są do przychodów wolnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana przez Niego dotacja mieści się w pojęciu jednorazowych środków przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności, udzielonych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Powyższe wynika z zawartej umowy, załączonej do wniosku. Zatem, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki poniesione w 2010 r. na zakup wyposażenia i materiałów do świadczenia usług, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415 ze zm.), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, (…). Szczegółowe warunki przyznawania ww. środków zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowisk pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62, poz. 512 ze zm.).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Przepis ten wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

faktycznego poniesienia wydatku,

istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Stosownie zaś do przepisu art. 23 ust.1 pkt 56 powyższej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Analiza przepisów art. 22 ust. 1, jaki i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia i materiałów sfinansowanych ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy na podstawie 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zauważyć należy, iż przez wyposażenie, zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie, pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku. Stosownie do przepisu § 4 ust. 1 pkt 2 powyższego rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami", prowadzą ewidencję wyposażenia. Ewidencją wyposażenia, w myśl § 4 ust. 2 tego rozporządzenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł.

Natomiast materiałami (surowcami) w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. b) i lit. c) wymienionego rozporządzenia, są:

materiały podstawowe, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,

materiały pomocnicze, czyli materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. a).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż za przyznane, na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, jednorazowe środki na podjęcie działalności, Wnioskodawca nabył, między innymi, wyposażenie i materiały związane z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż otrzymane z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki sfinansowane z tych środków, przeznaczone na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów tj. „Umowy o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej”, pisma Powiatowego Urzędu Pracy z dnia 12 maja 2011 r., Nr, oraz artykułów prasowych. Tut. Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.