IPPB1/415-34/07-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X reprezentowanego przez pełnomocnika Panią Y, przedstawione we wniosku z dnia 24.07.2007 r. (data wpływu 31.07.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce w 2007 roku i w latach następnych w związku z przeniesieniem centrum interesów gospodarczych i osobistych do Belgii - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 31.07.2007 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce w 2007 roku i w latach następnych w związku z przeniesieniem centrum interesów gospodarczych i osobistych do Belgii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pan X jest obywatelem Polski. W lutym 2003 roku wyjechał z Polski do Belgii w celu wykonywania pracy na rzecz belgijskiej spółki z grupy A. Do końca roku 2006 był traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i podlegał opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów. Pan X przebywa na terytorium Belgii w celu świadczenia pracy na rzecz belgijskiej spółki A. Na podstawie belgijskiego kontraktu Pan X wykonuje funkcje menedżera odpowiedzialnego za region Europy Środkowowschodniej. Umowa zawarta została na okres 5 lat ( luty 2003 – luty 2008), strony zastrzegły możliwość przedłużenia kontraktu. Składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne opłaca w Belgii oraz w Polsce ( od niewielkiej części wynagrodzenia otrzymywanej na podstawie polskiej umowy o pracę zawartej z A Polska). Aktualnie Pan X nie ma sprecyzowanego zamiaru powrotu do Polski, obecnie zamieszkuje wraz z rodziną w domu wynajętym w Belgii. W 2007 roku i w latach następnych nie będzie przebywał w Polsce, z wyjątkiem krótkotrwałych podróży służbowych lub turystycznych (szacowany czas pobytu w Polsce w roku 2007 wyniesie ok. 50 dni).

Wnioskodawca posiada w Polsce trzy nieruchomości mieszkalne. Pierwsza z nich została nabyta w celu wynajmu osobom trzecim (podatnik skorzystał z ulgi na wynajem), była przedmiotem wynajmu od momentu nabycia (obecnie nie jest wynajmowana ze względu na poszukiwania nowego najemcy). Jednocześnie, Pan X jest w trakcie wykańczania domu w Bielawie, po ukończeniu prac nieruchomość ta również będzie wynajmowana – obie nieruchomości traktowane są przez wnioskodawcę jako inwestycje i nie są dla niego dostępne podczas okresu oddelegowania do Belgii. Podczas wykonywania obowiązków w Polsce Pan X mieszka w hotelu w Warszawie.

Poza wyżej wymienionymi nieruchomościami wnioskodawca posiada jeszcze dom wypoczynkowy w G. Nieruchomość ta jest użytkowana przez podatnika sporadycznie, podczas krótkotrwałych pobytów urlopowych w Polsce.

Pan X złożył formularz aktualizacyjny NIP-3 wskazujący jego miejsce zamieszkania w Belgii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Pan X zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2007 roku i w latach następnych ...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 roku, osoby fizyczne, jeżeli nie mają zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (t. j. obowiązkowi podatkowemu tylko do dochodów/przychodów osiąganych na terytorium Polski). Natomiast za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego.

W ocenie podatnika od lutego 2003 roku centrum jego interesów ekonomicznych znajduje się w Belgii , gdzie posiada umowę o pracę zawartą na okres 5 lat. Dochód otrzymywany za pracę w Belgii jest głównym źródłem utrzymania.

Podczas oddelegowania podatnik otrzymuje niewielką część swojego wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji doradcy zarządu polskiej spółki. Polska umowa przewiduje pracę w wymiarze 1/5 etatu, która jest sporadycznie wykonywana na terytorium Polski (przeważająca część obowiązków wykonywana jest w Belgii). Dochód otrzymywany od spółek A prawie cały należny jest za pracę wykonywaną w Belgii oraz innych krajach, za które odpowiedzialny jest Pan X. W 2006 roku przychód za pracę w Belgii stanowił ok. 99% przychodu ze stosunku pracy wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe wnioskodawca stwierdza, iż pierwszy warunek z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest spełniony, a zatem na tej podstawie nie powinien zostać uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Jeżeli chodzi o długość oraz częstotliwość przebywania w Polsce, w roku 2007 pobyt ten nie przekroczy 183 dni, gdyż wnioskodawca będzie przebywała na terytorium Polski sporadycznie i tym samym również druga przesłanka, na podstawie której określa się miejsce zamieszkania w Polsce dla celów podatkowych, nie zostanie w jego przypadku spełniona. W odniesieniu do powyższego wnioskodawca uważa, iż od początku roku 2007 powinien zostać uznany za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ośrodek jego interesów życiowych znajduje się w Belgii, a pobyt jego na terytorium Polski nie przekroczy 183 dni. Zatem powinien podlegać w 2007 roku i w latach następnych, podczas których będzie przebywała w Belgii, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce tj. powinien opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium. Natomiast dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski ( t. j. w Belgii) oraz inne dochody ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a w/w ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej do celów podatkowych (art. 3 ust. 1a w/w ustawy).

Za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która przebywa w Polsce przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym albo posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych.

W przypadku Wnioskodawcy pierwszy z wymienionych warunków nie będzie spełniony, gdyż podatnik deklaruje, iż w trakcie 2007 roku zamierza przebywać w Polsce około 50 dni.

Analizując natomiast drugi warunek czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych podatnika należy stwierdzić, iż kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych i osobistych.

Podatnik posiada w Polsce trzy nieruchomości, w tym dwie przeznaczone są pod wynajem, natomiast w trzeciej nieruchomości domu wypoczynkowym w G. podatnik przebywa sporadycznie, podczas krótkotrwałych pobytów w Polsce. Podczas wykonywania obowiązków w Polsce zamieszkuje w hotelu w Warszawie.

Ponadto należy zaznaczyć, iż podatnik podczas oddelegowania zamieszkuje wspólnie z małżonką i dziećmi w Belgii. Dzieci uczęszczają do szkoły w Belgii. A zatem należy uznać, że wraz z wyjazdem do Belgii Pan X przeniósł swoje centrum interesów osobistych za granicę.

Podatnik oświadczył, iż głównym źródłem jego utrzymania jest wynagrodzenie otrzymywane od belgijskiej spółki A. Podczas oddelegowania otrzymuje on również niewielką część wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji doradcy zarządu polskiej spółki A Polska. Polska umowa przewiduje pracę w wymiarze 1/5 etatu, która jest sporadycznie wykonywana na terytorium Polski. Przeważająca część obowiązków wykonywana jest w Belgii. Składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne odprowadzane są w Belgii oraz w Polsce od części wynagrodzenia uzyskiwanego ze stosunku pracy zawartej z A Polska.

Powyższe wskazuje, że interesy gospodarcze łączą podatnika zarówno z Polską, jak i z Belgią, przy czym zgodnie z opisanym stanem faktycznym większość swoich dochodów Wnioskodawca uzyskuje z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy otrzymywanego od belgijskiej spółki z grupy A t. j. ze źródła przychodów położonego w Belgii.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w 2007 roku i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny) Pan X nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce, a zatem podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art.47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.