• Interpretacja indywidualn...
  29.03.2024

ILPP2/443-243/10-4/MN

Interpretacja indywidualna
z dnia 28 kwietnia 2010

Artykuły przypisane do interpretacji

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 258 interpretacje.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 15 lutego 2010 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 18 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług oraz Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku kontroli, że nabywca prowadzi działalność gospodarczą – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 15 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku kontroli, że nabywca prowadzi działalność gospodarczą. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Nowotworzona Spółka planuje uruchomienie działalności związanej ze sprzedażą materiałów budowlanych oraz kamienia budowlanego. Biorąc pod uwagę doświadczenia innych firm z podobnej branży oraz konieczność stworzenia odpowiedniego programu do sprzedaży oraz odpowiedniej procedury sprzedaży, powstała obecnie wątpliwość dotycząca dokumentowania transakcji sprzedaży fakturą czy paragonem. w obecnej sytuacji gospodarczej bardzo dużo osób prowadzi budowy i remonty na ich prywatne potrzeby, ale jednocześnie może wykonywać działalność gospodarczą związaną lub niezwiązaną z branżą budowlaną. Klient dokonując zakupu ma możliwość żądania faktury lub dokonania zakupu tylko na paragon. Wątpliwość Wnioskodawcy polega na tym, iż w sytuacji, gdy klient dokonujący zakupu żąda jedynie paragonu, ale jednocześnie ze względu na prowadzenie działalności gospodarczej przez niego, przepis ustawy sugeruje konieczność wystawienia faktury, a więc dopytania się klienta, czy prowadzi on działalność gospodarczą czy nie. Nie ma żadnego przepisu, który umożliwiałby sprzedającemu dopytanie się o taki fakt, a brak jest praktycznej możliwości sprawdzenia ewidencji działalności. Brzmienie art. 87 Ordynacji podatkowej wskazuje konieczność wystawienia rachunku (faktury) na żądanie podatnika, natomiast art. 106 ustawy o VAT wskazuje na generalny obowiązek wystawiania faktur VAT, wyłączając ten obowiązek jedynie w przypadku osób nieprowadzących działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż zamierza on zostać jednym ze wspólników nowotworzonej Spółki, oraz że Spółka nie rozpoczęła jeszcze działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na sprzedawcy spoczywa obowiązek kontroli, że nabywca prowadzi działalność gospodarczą...

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstawy prawnej do żądania przez sprzedającego od kupującego dokumentów ewidencyjnych prowadzonej działalności bądź nawet oświadczenia, że taką działalność prowadzi. Kupujący bowiem jest jedynie zobowiązany do zażądania faktury, gdy wystawienia takiej się domaga, w terminie 7 dni dla osób prowadzących działalność gospodarczą i w terminie 30 dni dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej zgodnie z art. 87 Ordynacji podatkowej. Sprzedający zobowiązany jest jedynie do ewidencjonowania sprzedaży poprzez kasę fiskalną i wystawienie odpowiedniego paragonu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). Na mocy § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Zgodnie z § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Stosownie do § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Natomiast, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w sytuacji, gdy klient, który dokonuje zakupu i żąda jedynie paragonu, ale jednocześnie ze względu na fakt, iż prowadzi działalność gospodarczą, przepis ustawy sugeruje konieczność wystawienia faktury, sprzedawca ma obowiązek dopytania się klienta, czy prowadzi on działalność gospodarczą czy też nie.

Z powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż co do zasady, podatnicy podatku od towarów i usług dla udokumentowania wykonywanych czynności opodatkowanych wystawiają faktury VAT (art. 106 ust. 1 ustawy). Jednakże z zapisów art. 106 ust. 4 ustawy wynika, że obowiązku takiego nie ma, w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Fakturę w takim przypadku wystawia się na żądanie tych osób. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej powinna być ewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej – sprzedaż udokumentowana powinna zostać za pomocą paragonu fiskalnego, o ile podmiot dokonujący sprzedaży nie korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, określonego na podstawie rozporządzeń wykonawczych do ustawy.

We wskazanych przepisach prawa brak jest określenia terminu w jakim nabywca może domagać się od sprzedawcy wystawienia faktury.

Stosownie do art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W myśl art. 87 § 3 Ordynacji podatkowej, podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 87 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zatem, obowiązek wystawienia faktury na rzecz osoby fizycznej powstaje wskutek złożenia oświadczenia, iż żąda ona jej wystawienia, pod warunkiem, że żądanie to zostało zgłoszone we właściwym terminie, tj. w terminie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. w każdym takim przypadku żądający wystawienia faktury powinien posiadać dowód zakupu umożliwiający identyfikację transakcji (w przedmiotowej sprawie – paragon z kasy fiskalnej). Dowód ten zwraca sprzedawcy, w miejsce otrzymanej faktury VAT – nabywca otrzymuje tylko jeden dokument potwierdzający zakup.

Żądanie wystawienia faktury zgłoszone po upływie 3 miesięcy nie wywiera takiego skutku i nie rodzi po stronie sprzedawcy czy też usługodawcy obowiązku wystawienia faktury. Wskazać dodatkowo należy, iż wystawienie faktury po upływie trzymiesięcznego terminu jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika i to do niego należy decyzja dotycząca jej wystawienia.

Odnosząc powołane przepisy do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest zobowiązany do dokumentowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej poprzez wystawienie paragonu fiskalnego. Obowiązek wystawienia faktury na rzecz osoby fizycznej powstaje wskutek złożenia oświadczenia, iż żąda ona jej wystawienia.

Jeżeli nabywca będący osobą fizyczną żąda wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towarów bądź świadczenie usług, Wnioskodawca ma obowiązek jej wystawienia nie później niż w terminie 7 dni od daty jej wykonania. Jeżeli natomiast zgłoszenie żądania wystawienia faktury następuje po dostawie towarów lub wykonaniu usługi, lecz przed upływem 3 miesięcy od dnia jej wykonania, Zainteresowany ma obowiązek wystawienia faktury w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania. Jeżeli natomiast żądanie wystawienia faktury nastąpiło po upływie 3 miesięcy od dnia wykonania usługi, Wnioskodawca ma prawo odmówić jej wystawienia.

W związku z powyższym, odnosząc się do pytania sformułowanego przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż sprzedawca nie ma obowiązku kontroli czy nabywca prowadzi działalność gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...