ILPP2/443-1195/10-4/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2010 r. (data wpływu 29 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) oraz pismem z dnia 29 września 2010 r. (data wpływu 6 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz własne stanowisko w sprawie a także pismem z dnia 29 września 2010 r. (data wpływu 6 października 2010 r.), w którym Zainteresowana zrezygnowała z uzyskania odpowiedzi na jedno z postawionych pytań, które zawarła w uzupełnieniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zajmuje się montażem podłóg, głównie u osób fizycznych. Klient zainteresowany usługą wybiera sam materiały potrzebne do montażu i płaci za nie w sklepie gotówką lub kartą, przekazując paragon fiskalny wykonawcy. Firma otrzymuje fakturę za materiały na siebie. Po zakończeniu montażu jest wystawiona faktura klientowi obejmująca wartość materiałów i usługę montażu. Klient dopłaca różnicę. Zgodnie z art. 86 ust. 12 w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. „A” lub lit „C” przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzenia towarem lub z chwilą wykonania usługi i art. 86 ust. 12 „A” przepisu ust. 12 nie stosuje się do przypadków, gdy;

faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11,

nabycie prawa do dysponowania towarem jak właściciel lub wykonanie usługi nastąpiło przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, w której podatnik dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury.

Usługi budowlane i budowlano-montażowe mieszczą się w art. 19 w pkt 13 podpunkt 2 litera „D”. W związku z powyższym Zainteresowana uważa, że posiadając fakturę VAT ma prawo do odliczenia z niej podatku VAT w miesiącu wystawienia faktury, pomimo, że usługa jest wykonana w terminie późniejszym, i że materiały ze sklepu są przewożone bezpośrednio do osoby, u której jest wykonana usługa.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż jest czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi własną działalność gospodarczą od 2004 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest odliczanie podatku VAT z faktur zakupu materiałów w miesiącu ich wystawienia, a nie wykonania usługi...

Czy stan prawny przed dniem 1 grudnia 2008 r., gdzie nie było pkt 12 „A” w art. 86 pozwalał również na odliczanie podatku VAT w miesiącu wystawienia faktury zakupu materiałów...

Zdaniem Wnioskodawczyni, posiadając fakturę VAT ma ona prawo do odliczenia z niej podatku VAT w miesiącu wystawienia faktury, pomimo, że usługa wykonywana jest w terminie późniejszym i że materiały ze sklepu są przewożone bezpośrednio do osoby, u której jest wykonywana usługa.

Zainteresowana uważa, że przed 1 grudnia 2008 r. również można było odliczać podatek VAT w miesiącu wystawienia faktury zakupu materiałów, a nie po zakończeniu prac remontowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Art. 111 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z treści ust. 2 pkt 1 powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do ust. 11 ww. artykułu, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z ust. 12 tego artykułu, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Powyższy przepis ma zastosowanie do sytuacji, w których została wystawiona faktura dokumentująca transakcję, ale nie nastąpiła jeszcze dostawa towaru.

W myśl art. 86 ust. 12a, przepisu ust. 12 nie stosuje się do przypadków, gdy:

faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11;

nabycie prawa do dysponowania towarem jak właściciel lub wykonanie usługi nastąpiło przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, w której podatnik dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury.

Należy wskazać, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

Wobec powyższego, uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje, gdy wystawiona faktura nie odzwierciedla rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego, a w szczególności, gdy zdarzenie gospodarcze w ogóle, bądź jeszcze, nie zaistniało. Prawo do obniżenia podatku należnego jest więc uwarunkowane rzeczywistym nabyciem konkretnego towaru, który został wprowadzony do obrotu gospodarczego lub wykonaniem usługi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni zajmuje się montażem podłóg, głównie u osób fizycznych. Klient zainteresowany usługą wybiera sam materiały potrzebne do montażu i płaci za nie w sklepie gotówką lub kartą, przekazując paragon fiskalny wykonawcy. Firma otrzymuje fakturę za materiały na siebie. Materiały ze sklepu są przewożone bezpośrednio do osoby, u której jest wykonana usługa.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w opisanym przypadku zdarzenie gospodarcze nie zaistniało, ponieważ stroną transakcji zakupu towaru w postaci paneli podłogowych była osoba fizyczna, dla której zgodnie z przepisem art. 111 ust.1 ustawy, wystawiony został paragon fiskalny. Z przepisu art. 87 ustawy Ordynacja podatkowa wynika, iż na żądanie kupującego sprzedawca winien wystawić rachunek dokumentujący zakup. Natomiast sprzedawca w momencie sprzedaży weryfikuje nabywcę, tym samym określając sposób dokumentowania transakcji. W przedmiotowej sprawie stroną transakcji kupno-sprzedaż paneli była osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, w związku z tym czynność ta prawidłowo została zaewidencjonowana przez sprzedawcę na kasie fiskalnej. Wnioskodawczyni otrzymała na zakup paneli tak naprawdę dokument nie potwierdzający zaistnienia zdarzenia zakupu przez nią towaru. Zatem wystawiona faktura na firmę, która wykonuje usługę nie dokumentuje zakupu jakiegokolwiek towaru, ponieważ taka transakcja nie zaistniała.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie ma prawa do odliczania podatku VAT z faktur, które dokumentują zdarzenie gospodarcze, które de facto nie zaistniało. Nie posiadała również takiego prawa przed dniem 1 grudnia 2008 r. Tym samym nie można określić terminu, w którym Zainteresowana winna dokonać odliczenia ponieważ nie posiada ona takiego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.